Acının harmanlandığı yerde açılan gözlerin sahibiyseniz şayet Gözlerinizin bakışlarındaki manada mutluluk anlamını yitirmiş demektir. Sözlerin sessizce aradan çekildiği zamanlarda, Sizden mutluluğu bakışlarınızla anlatmanızın istenmesi; yaraya tuz basmakla hissedilen acıya eşdeğerdir… Yaşadıklarınızı sizin dışınızdakilere anlatabilmek bu kadar zorken, Karşınızdaki kişilerden empati kurarak sizi anlamaya çalışmalarını beklemekte biliyorum ki daha da zor… Söyleyin..! Şu hayatta ne kolay ki? Hem; kolay elde edilen hangi şey, gerçek değerini görmüş ki onu elde eden tarafından… Yalan! Yaşanılan her şey koca bir yalan. Gerçek olan tek şey yüreği sevgi dolu kişilerin gökyüzüne bıraktıkları dilek balonları… Bizler dünün çabucak büyümek isteyen çocukları değil miydik? Büyüdük de ne oldu ki? Hayat küçükken baktığımız noktadan görüldüğü gibi değil! Değilmiş… Zamandan kazanmak adına fazla yük yüklenen yorgun birer yük gemileri olduk. Şimdi gemilerin sığındığı limanlarda yer kalmadı, Kim bilir? Belki de onlarda yoruldu, soranı yok. Bizler okyanus ortasında yalnız kalan, yıllara meydan okumuş yaşlı bir gemi olduk..! Artık bu kadar yükle bu hasarlı gemi yürümez. Küllerimizden yeniden doğmak için son durak tersane…
YORGUN GEMİ...
