Bir İspanyol atasözü “Şefin odasına kendi fikirlerinizle girer, şefin fikirleriyle çıkarsınız.” der.
Gerçekten TBMM, İl Genel Meclisi veya Belediye Meclisi gibi kurul üyelerinin birçoğu böyledir. Nedeni, genellikle yeterli bilgiye sahip olunmaması ve bu noksanlığın giderilmesine üşenilmesi, bir anlamda bilgi edinme tembelliğidir. Diğer bir nedeni de üyelerin inandığı fikri “siyasi veya idari ikbal” uğruna “başbakan, vali, kaymakam, genel başkan veya başkan”ın fikrine “kurban” edip “evet efendim, sepet efendim.” yağcılığına soyunması ve zamanla kendi diktatörlerinin kendileri tarafından yaratılmasına sebebiyet verilmesidir. Meclis üyeleri kendi mevzuatları yönünden sınava girse, 100 üzerinden 70 puan alanazor rastlanır, dersek yanlış olmaz her halde.
Bazı üyeler de “mevzuat kurdu” olur, “statükoyu yenmeye”, çalıştığı meclisten güç almaya değil, aksine “güç vermeye” çaba gösterir. Gerektiğinde basın aracılığıyla kamuoyunu bilgilendirir, şeffaf bir çalışma sergiler. Çünkü beyninin arkasında “ayrı bir hesabı” yoktur. Tek hesabı hak, hukuk, adalet, eşitlik ve halkın mutluluğudur. Bu gibi hasletlere sahip örnek bir isim olarak; üç dönem görev yaptıktan sonra aktif siyaseti bırakan “eskimeyen” Adıyaman İl Genel Meclisi Üyesi emekli öğretmen Mehmet Ali Alkuş’u gösterebileceğimize inanıyorum.
Geçenlerde bir haber ararken 5.4.2012 tarihli yerel gazetelerde Alkuş’un “statükoyu yenme” mücadelesiyle ilgili başka bir habere rastladığımda yukarıdaki düşüncelere daldım. Üye Alkuş, meclis başkanlığına verdiği önergede; “Bilhassa büyük oranda yapılaşmış imar adaları içerisinde kalmış, birbiriyle tamamlanması gereken birkaç arsanın bulunması halinde, olası imar düzenlemesiyle sağlanacak çözümden çok sorunun oluşumuna sebebiyet verilecek olması halinde belediyeler bu madde uygulamasından çoğunlukla kaçınabilmektedir. Böyle olunca da hukukumuzda bu konuda bir düzenleme bulunmadığından birbiriyle tamamlanması gereken parsel malikleri diğer parselin veya diğer parselle birlikte kendi parselinin de mahkemece satışını isteyememektedir.Toplum vicdanı ile hak ve adalet duygusu gözetmeksizin uzlaşmadan yana olmayan, diğerine göre az değerli eksik parsel malikleri, uzlaşmadan yana olan fazla değerli büyük parsel maliklerine karşı ya satmamak veya çokfahiş fiyat istemek suretiyle dayatma yapmakta ve bu da bir anlamda azınlığın çoğunluğa haksız tahakkümüne fırsat vermektedir. Bu durum taşınmazmal maliklerinin kendi taşınmazlarından yararlanamamasına yol açtığı gibi içerisinde ucube kaçak yapıların veya çöplük ve görüntü kirliliğinin oluşmasına sebebiyet verdiğinden düzenli kentleşmeye engel oluşturduğu” gerekçesiyle Adıyaman, Şanlıurfa, Gaziantep, Kahramanmaraş ve Malatya Belediyeleri İmar Müdürlükleri ile Şehir Plancıları Odası ve Harita Mühendisleri Odası’ndan konu hakkında görüş istenerek düzenlenecek raporun ilgili bakanlığa gönderilmesini talep ettiği belirtilmişti.
Haber sonrasına gelince; Anayasal teminat altındaki taşınmazlarının geleceğini komşu taşınmaz maliklerinin insafına terk eden çağ dışı mevzuatı yerle bir etmeyi hedefleyen bu önergeyle başlayan meclis çalışmalarından tam bir yıl sonra Çevre ve Şehircilik Bakanlığınca1.6.2013 gün ve 28664 sayılı Resmi Gazetede yayınlanan Planlı Alanlar Tip İmar Yönetmeliğinin 17. Maddesi ile değişik 20. Maddesi ile artık bu gibi durumlarda açıkça“ilgili parsellerin Belediye veya İl Özel İdarelerince re’sen tevhit edilmesi” yetkisi veriliyordu. Nitekim Danıştay 6. Dairesinin 26.9.2013 gün ve E:2009/9204, K:2013/5327 sayılı içtihadının da yönetmeliğin bu maddesi ile aynı çizgide olması Alkuş’un görüşünün Danıştay’ca da doğrulandığını gösteriyordu.
İşte, hukukta çığır açan yeni bir mevzuata ilk harcı koyan örnek bir İl Genel Meclisi Üyesi ile tabii ki “harcı harcamayan” Adıyaman İl Genel Meclisi…
Dileğimiz, “sessizliğe bürünmüş” şimdiki İl Genel Meclisi ile Belediye Meclisi’nde Mehmet Ali Alkuş gibi “Şefin odasından kendi fikri ile çıkan bilgi ve fikir sahibi insanların” çoğalması tabii ki…
MECLİS ÜYELİĞİ VE M. ALİ ALKUŞ ÖRNEĞİ
