Çocuklar sokaklarda, sendikalar sokaklarda, eylemciler sokaklarda, güvenlik güçleri sokaklarda…
Yine neler oluyor ülkemizde?
Oysa bir değişimin, barışın, uzlaşının eşiğinde sayıyorduk kendimizi…
Ülkenin gerçekten insan hakları konusunda, demokratikleşme, sosyalleşme ve birlikte yaşayabilme konusunda yeni adımlar atılmaya gereksinimi vardı.
Ancak öyle görünüyor ki, bu değişimden rahatsızlık duyanlar var. Ülkenin huzurundan rahatsızlık duyanlar, barış ortamından zarara uğrama endişesi taşıyanlar var.
İşte bu değişim karşısında direnç gösteren güçler senaryolar yazmakta, aktörlerine roller biçmekte ve oynanmak üzere hazır bekletilen güçlere servis edilerek, kendileri arka plana çekilmektedirler.
Bir cezaevinde yapılan düzenleme, bir partinin kapatılması veya başka bir neden, ülkede kaos ortamı yaratmaya, hele hele Güneydoğu’da kardeş kanının akıtılmasına yeter bahaneler değil…
Kürt halkı için mücadele etme iddiasında olanların, Kürtlerin yoğun olarak yaşadığı bölgelerde adeta savaş ortamı yaratmalarını anlamak güç.
Muş’ta meydana gelen olayda işyerini yağmalamak isteyen Kürt, işyeri sahibi Kürt, eylem yapan Kürt…
İyi de Kürt’ün kaderi mi huzursuzluk içinde yaşamak.
Türkiye’yi seviyorsak Türkiye’nin huzurlu olmasını temin etmeli, Kürt’leri seviyorsak Kürtlerin yaşadığı bölgenin huzurlu olmasını sağlamalıyız.
Hiçbir şey insan yaşamından daha değerli olamaz. O halde neyi paylaşamıyoruz. Ölmekle, öldürmekle neyi halletmeye çalışıyoruz.
Ben şuna bütün kalbimle inanıyorum ki, Türkiye hiçbir dönem şimdiki kadar güçlü ve huzurlu olmamıştı. Azınlıklar, etnik gruplar veya çeşitli inanç grupları son birkaç yılda olduğu kadar hiçbir zaman bu kadar rahat ve özgür olmamışlardı.
Demokratikleşme, ekonomi, sosyal ve kültürel, insan hakları, adalet, inanç serbestisi, özgürlükler, sağlık, eğitim gibi temel konularda belki daha çok eksiğimiz var, daha çok çalışmamız gerekiyor.
Fakat her alanda bir ilerleme kat edildiğini söylemek mümkün. Her alanda biraz daha ileri gittiğimiz kesin.
O halde ne istiyoruz bir birimizden? Bu kadar insan niye sokaklarda? Bunca güzelim insan niye ölüyor? Kimin üzerimizde sinsi emelleri var? Bizi nereye sürüklemeye çalışıyorlar?
Bizi yine yirmi yıl, otuz yıl geri götürme kimin işine yarayacak?
Aslında vatandaş oynanan oyunları ezberledi. Senaryo hiç değişmiyor. Ne zamanki biraz rahatlayacak oluyoruz birileri aktörlerini sunuyor piyasaya.
Olaylara kayıtsız kalma gibi bir lüksümüz yok.
Şivan Perver’in “…Savaş kışkırtıcılarının, statükonun devamından yana olanların ekmeğine yağ sürmeyelim, şiddetten kaçınalım…” demecini oldukça manidar buluyorum.
Ben bu demeci şöyle okuyorum; “Artık yeter, bizi kullanmalarına izin vermeyelim, sağduyu ile olaylara yaklaşarak barışa yürüyelim.”
Dilerim, Türkiye Cumhuriyetinde yaşayan her bir ferdin, etnik kökeni her ne olursa olsun bütün fertlerin sağduyu ile olaylara yaklaşarak, sinsi emelleri olanların oyunları bozulur.
Dilerim, yarınlar bizim için umut, huzur, barış ve mutluluk olur.
Bizler tarihten ders almayan bir toplumuz. Dünümüzü çabuk unutuyor ve bugünü yaşıyoruz. Sanki başka şeylerin üstü örtülmüyormu , ekonomiyi bitirdiler üstü kapatılmıyormu sizce . Sizce biz bunları hakediyormuyuz. Sizce bu insanlar ne zaman derin uykudan uyanıp gerçekleri görecekler Senaryo hep aynı bir olumsuzluğun üstünü başka bir olumsuzlukla örtmek. tüm siyasetçilerin yaptığı gibi. Ben hala umutluyum bu insanlar bir gün gelecek ve kendileri üstünde oynanan oyunları görecekler ve o zaman siyasetçileri merak ediyorum ne yapacaklar diye. Gene güzel bir konuya el atmışsın tebriklerrrrrr... AN GELİR
Yine neler oluyor yazısında sevgili Fahrettin Bey\'in düşüncelerine katılmamak mümkün değil...Kaleminize sağlık Fahrettin Bey, umarım sağduyu galip gelir güzel vatanımız geçmişte yaşamış olduğu kötü günleri görmez... Gülsün GÜZELSOY
YİNE NELER OLUYOR…
İstanbul, İzmir, Tokat, Muş ve yurdun dört bir tarafında sahneye konan bildik oyunlar oynanıyor.
