Ofis komşum Adıyaman Turizm Seyahat Acentası Sahibi Murtaza Yakaryılmaz, geçtiğimiz cumartesi günü; “Milletvekili Dr. Murtaza Yetiş saat 18.00’de arkadaki çay ocağında çevremizdeki esnaflarla bir araya gelecek. Zamanınız varsa siz de katılırsanız iyi olur.” Diyerek davet etti.
8–10 kişi idik. Milletvekili Dr. Yetiş geldi. Refakatindeki 2–3 yakını ile… Yanındakilere baktığımda içerisinde bir “koruma polisi”ne rastlamadım. Milletvekili seçilip Ankara’ya gittiğinde nasıl mütevazı ve “korumasız” idi ise, Ankara’dan “müvekkillerinin” arasına döndüğünde de yine “korumasız” idi.
Kendisini seçen halkın içerisine bile ancak 2–3 koruma ile hatta bazen “koruma ordusu” ile girebilen milletvekilleri, belediye başkanları ve devlet adamları ile aradaki farkı ve nedenlerini düşündüm:
Bir fikri savunurken saldırmamak, karşıdakini suç işlemeye tahrik etmemek, nezaketi elden bırakmamak, karşıt fikirli insanı “düşman” gibi görmemek ve mümkün mertebe sorunu kişiselleştirmemek, dolayısıyla haklı iken haksız, suçsuz iken suçlu duruma düşmemek gerektiğini ve “intikam peşinde koşan iki mezar kazsın.” sözünün doğruluğunu bir kez daha görmüş oldum.
İntikam peşinde koşmayanın ise tabii ki bir mezar kazma ihtiyacı dahi duymayacağını da!
İlerleyen toplu sohbette gündeme gelen konular arasında IŞİD “terör örgütünün” Musul Başkonsolosluğumuzu işgal edip 49 vatandaşımızı rehin alması karşısında devlet olarak fazla aktif bir politika izleyemediğimizi” söyledim. Bu görüşüme karşı “1979 yılında İran’daki devrimde Humeyni yanlısı İranlı öğrencilerin ABD Büyükelçiliğini basarak diplomat ve görevlileri iki yıla yakın rehin tuttuklarını, rehinelerin can güvenliğinin tehlikeye girmemesi için ABD’nin bile operasyon yapmadığını” örnek göstererek “biraz daha sabır” diledi. (Sonradan araştırdığımda ABD’li rehinelerin tam 444 gün alıkonulduğunu internette okudum.)
Milletvekillerinden söz açılmışken, inanmak istemememle birlikte Adıyamanlı olsun olmasın bazı milletvekillerinin vali, kaymakam veya belediye başkanlarının makam odasında; hem de kamera ve fotoğraf makinelerinin karşısında ayak ayaküstüne attıklarını duydum. Evde olur, özel mekânlarda olur, makamdaki ikili özel sohbette de olur. Ancak hele makamdaki resmi ziyaretlerde hem de başkalarının yanında bu davranış olmaz, olmaması gerekir. Olası samimiyet derecesi çok fazla olsa bile… Vali ve kaymakamlar o il-ilçenin en yüksek mülki amiri olduğundan doğrudan devleti, bir anlamda “Cumhurbaşkanı” nı temsil eder. Bu makamlara karşı yapılan hareket o mülki amirin şahsında devlete yapılmış sayılır. Belediye başkanlığı makamı ise, kendisinin de okuduğunu sandığım “Milletvekili Sırları” kitabının yazarı Deniz Guçer’in deyimiyle “icra”, milletvekilliği ise “rica” makamı olduğundan aynı hassasiyetin burada da gösterilmesi gerektiği kanaatindeyim. Bununla,milletvekillerinin bu makam odalarında “esas duruşta” durması gerektiğini de söylemiyorum tabii ki…
Sohbette koruma polisleri ile ilgili görüşlerimi kısmen ifade ettiğimde Sayın Yetiş belki de o an ki “konjonktür” gereği “sessiz” kalmayı yeğledi.
Peki, sizler korumalar ve ayak ayaküstüne atma konusunda ne dersiniz?
MİLLETVEKİLLİĞİ VE MAKAMLAR…
