GÜZEL SÖZ

Söz ola kese savaşı

Söz ola kestire başı

Söz ola ağulu aşı

Yağ ile bal ede bir söz

Düşünceler beş duyunun verileriyle beslenir ve kendi içerisinde tefekkür ile altıncı bir boyut kazanır. Tümden gelimler, tüme varımlar, istidlaller, çıkarımlar, düz döndürme, ters döndürme, vb vb, hep mantığın kendi çıkarımları, fakat mantığa asıl bilgiyi kazandıran beş duyunun verdiği bilgilerdir kendi mantığımızca. Sezgisel bilgiyi bir yana koyacak olursak. Akıl ve zihin dünyamız çevremizden duyduğumuz kelimelerle dolduğu gibi günlük hayatımızda mantık ve aklımızın bize sunduğu kelimelerle konuşuruz, aynı zamanda konuştuğumuz kelimelerle de düşünürüz. Yani ne kadar kelimemiz var ise o kadar konuşur, konuştuğumuz o kelimeler etrafında da düşüncelerimizi belli bir plana tabi tutarız. Bu anlamda kelimeler düşüncelerimizin insanlar tarafından algınlamasıdır. Kudemanın özetle beyan ettiği, dervişin zikri ne ise fikri de odur, sözleri saatlerce yazmaya çalıştığımız birkaç sayfanın özetidir.  Mevlana C.Rumi’nin bu söz ile benzerlik arzeden şu kısa cümleleri düşünce ile söz arasındaki akrabalık şeceresini ortaya koyması açısından beni her zaman etkilemiştir. Mevlana : dil tencere kapağı gibidir, bir kıpırdadı mı tencerenin içinden ne pişiyor anlarsınız. Demektedirler.

Bu söz etrafında düşünmeye başladığınızda günlük hayatta her türlü kokuşmuş kelimeyi dillerine mübah hale getirenler aslında zihinlerini o kokuşmuş kelimelere çöplük yaptıklarının farkında değiller mi acaba?  olur olmaz her cümleyi sarfeden dillere sahip olanlar, acaba bu cümlelerin sadece dillerinde başlayıp dillerinde bittiğini mi düşünüyor? Her türlü yalan, dedikodu, iftira vb dil ile söylenen günahları işleyenler acaba bu günahların sadece birer söz olduğuna mı inanıyor. Bu sözlerin kimlerin hayat bahçesini kış gibi helak ettiğini bilmiyor mu?  Veya gönülleri tarumar olan insanlara söylenecek içten güzel bir kelimenin o insanların gönül dünyasını ilkbahar neşesine çevireceğini...? Aslında ne varsa dilimde var kalbim temiz diyenler, dillerinin düşüncelerini açığa çıkardığını da mı bilmiyor?  

Her kelimenin bir gücünün olduğunu düşünmekteyim, her kelimenin bir ruhunun var olduğuna inanmaktayım. Bunlara inandığım gibi hiçbir kelimenin uzay boşluğunda kaybolmadığına da o kadar inanıyorum ki. Bu bir inançtan ziyade bir gözlemin içselleştirilmesi, dilde çıkan her kelime o sözü işiten kulaklarda bir yankı uyandırmakta, sözün güzelliği tebessüm ettirmekte, sözlerin çirkini ise işiten kulakların yüzlerini çirkinleştirmekte. Bunun için hiçbir kelimenin uzay boşluğunda kaybolmadığına inanıyorum. Bir de her an yaptıklarımızı ve konuştuklarımızı yazan kiramen katibinin varlığını hesaba katarsak dilimizden çıkan hiçbir kelimenin uzay boşluğunda bir duman gibi kaybolmadığına sizler de inanırsınız.

Kelimelerin yön çizen, kelimelerin kader bozan, gücünü, Kimi kelimelerin hayat bahşettiğini, kimi kelimelerin de binlerce hayat aldıklarını sanırım söylemeye bile gerek yok. Bunun içindir ki Bizleri Yaratan Allah, bizlere gönderdiği Kuran-ı Kerim’de: Kullarıma söyle konuştukları zaman güzel konuşsunlar buyurmaktadır. Bizler inanan insanlar olarak bu hitabı hayatlarımıza uygulamakla mükellefiz. Konuşacak güzel bir şeyler bulunmadığı takdirde de Peygamberin Ya hayır konuşun ya da susun hitabı ile susmanın da Allah’ın rızasına götürdüğünün bilincinde olacağız/olmalıyız.