Gap Gazeteciler Birliği yönetimi olarak Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyetine bir ziyaret gerçekleştirdik. Son derece yararlı incelemeler, görüşmeler ve ziyaretler gerçekleştirdik. Bu vesileyle birçok bakımdan bakış açımın değiştiğini belirtmek istiyorum.
Düşünün ki, bir eve misafir olacaksınız ve bu evde tamamen kendi evinizdeymiş gibi rahat olacak, kendinizi bir dostun kucağındaymış gibi huzurlu hissedeceksiniz.
Araç direksiyonlarının ters tarafta olması ve trafiğin Türkiye’ye göre tersten akması dışında gözle görülür bir fark yok Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti’nde…
Şiveleri farklı olsa da, başka bir devlette herkesin Türkçe konuşması insana güven veriyor.
Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti, küçük bir Türkiye Cumhuriyeti aslında…
Ancak gıpta ile baktığımız farklılıkları da var bu küçük, şirin ülkenin; Mesela, şehir içinde çer çöp, izmarit gibi süprüntüler bulamazsınız.
Karayoluna ayak bastığınız anda sürücüler duruyor ve yayalara yol veriyorlar. Korna çalmak yok denecek kadar az, sürücüler asabi değil ve yüksek sesle bağıranlarla da karşılaşmazsınız…
Kıbrıs sokaklarında her milletten, her renkten insanlarla karşılaşmak mümkün. Zenci kardeşlerimizin gözle görünür oranda sayıları fazla…
Kıbrıs’ta denizin güzelliği ile beraber bir yandan tarihi solumak mümkünken, bir yandan da modern yaşamın bütün izlerini görürsünüz.
Nüfus ve yüzölçümü bakımından küçücük olmasına karşın, vakar, kendinden emin, ayakları yere basan, dünya ile bütünleşmeye hazır, kuralları tıkır tıkır işleyen kocaman bir devlet gibi Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti…
Kıbrıs ziyaretimde artık “Yavru Vatan” nitelemesinin kullanılmaması gerektiğini düşündüm. Bunun yerine “Kardeş Ülke” daha doğru bir tabir olacak diye düşünüyorum.
Türkiye, bu ülkeye sürekli balık vermiş ama balık tutmasını bir türlü öğretmemiş gibi geldi bana. Halen bütçesinin yarısına yakını Türkiye’den gelen yardımlardır. Üretimden çok hazırı tüketme alışkanlığı daha ağır basmış.
Ancak, Kıbrıs halkı ve yöneticileri bunun farkına varmış gibiler. İnsanlar bir arayış içerisinde, güçlü ülke olmanın yollarını aramaktadırlar.
Gazino, kumarhane ve eğlencelerle anılan Kıbrıs asalında bir eğitim adası. Kıbrıs’ta 9 üniversite faaliyetlerini yürütmektedir. Düşünün ki, Adıyaman nüfusu kadar olan bir yerleşim biriminde 9 üniversite bulunmaktadır.
Üstelik üniversiteleri son derece modern ve dünyaya kapılarını açmış durumdalar.
Bu üniversitelere bağlı olarak kurulan hastaneler adayı kısa bir süre içerisinde sağlık alanında da iyi bir noktaya getirecektir.
Ülkedeki narenciye ve süt ürünleri üretimine ilaveten turizmin daha da canlandırılması ile birlikte bu güzelim ülke, zaten batmış durumda olan Rum kesimi karşısında daha sağlam duracak, bahsettiğim alanlarda cazibe merkezi olabilecektir.
İşte bütün bunların gerçekleşebilmesi için öncelikle bu ülkenin tanınması gerekiyor.
Büyük kardeş Türkiye Cumhuriyeti Devletinin hızlı yükselişine paralel olarak küçük kardeş Kıbrıs’ın da yükselişe geçmesi için bu ülkenin tanınması için mücadele etmeli, hatta biraz baskı kurulmalıdır.
Bazı konularda ülkemize bağımlı olan irili ufaklı ülkelerin Kıbrıs’ı tanımaları için tatlı bir zorlama yapılmalıdır.
Kıbrıs gezisinde benim şahsen bu ülkeye bakış açım değişti. Gerekçelerini sizlerle paylaşacağım…
KIBRIS GEZİSİ – 1
