MİLLETVEKİLLERİNE KIYAK

Dört partinin ortak mutabakatı ile Meclise sunulan, milletvekillerine yeni haklar getiren kanun teklifine imza koyan üç muhalefet partisi de, gelen tepkiler üzerine, imzalarını geri çekmiş bulunuyorlar. Dört partinin ortak mutabakatı ile geçen teklifin arkasında, şimdilik bir tek iktidar partisi kalmıştır. AK Parti’nin bu konuda vereceği karar teklifin kaderini belirleyecektir. Şu kadar var ki, AK Parti bu konuda ısrarcı olacak gibi görünüyor.

Konu ile ilgili TBMM Başkanı Sayın Cemil Çiçek milletvekillerine yeni haklar getiren kanun teklifini savunurken, “Bu getirilen yasa milletvekili özlük yasası değil, maaş artışı ile ilgili bir yanı yok. Sadece değişik kanunlarda ya da fiilen uygulamada olan hususların tek bir kanun çatısında toplanmasından ibarettir.” dese de, yapılan açıklama inandırıcılıktan uzak ve halkın kafasındaki soru işaretlerini giderebilmiş değil. Doğru, yapılan düzenlemenin maaş artışıyla bir ilgisi yok; fakat öngörüldüğü haliyle yasalaşırsa maaş artışından daha ileri haklar getireceği de inkâr edilemez.

Sahi, durup dururken, böyle bir düzenleme yapma fikri de nereden çıktı? Adama sormazlar mı? Madem böyle bir ihtiyaç vardı, şimdiye kadar nerdeydiniz? Bu, şimdi mi aklınıza geldi? Söylendiği gibi gerçekten milletvekilleri mağdur durumdaysa, bu mağduriyeti giderecek adımı şimdiye kadar niçin atmadınız(?)

İşin espri tarafı bir yana, zamanlama açısından böyle bir düzenlemenin büyük riskler taşıdığı ve geniş çaplı hoşnutsuzluklara neden olacağı gün gibi ortada. Tüm partilerin millete verilmiş sözü olmasına rağmen sivil ve demokratik bir Anayasa konusunda bugüne kadar ciddi bir gelişme kaydedilememesi, adına barış ve kardeşlik projesi de denilen çözüm sürecinin kritik bir aşamada seyretmesi ve en önemlisi de, son Reyhanlı’daki bombalı saldırıda 50 küsur vatandaşımızın hayatını kaybetmesi ve yüzlercesinin yaralanmasının halkta meydana getirdiği infial ve kızgınlığın henüz sıcaklığını koruduğu bir vasatta milletvekillerine yeni haklar getiren yasal düzenleme yapmaya kalkışmak en hafif deyimi ile milletle alay etmektir.

İlkesizlik bir duruş da olsa, muhalefet partileri doğacak tepkilerin şiddetini tahmin ettiklerinden teklifteki imzalarını geri çekmiş bulunuyorlar. Aslında bu partilerin önceden, doğacak tepkileri hesap etmemiş olmaları düşünülemez. Böyleyken, muhalefet partileri teklife önce imza koyup sonra imzalarını niçin geri çektiler, acaba? Bunun akla gelen tek nedeni; Hükümeti tuzağa düşürme düşüncesi ile hareket etmiş olabilecekleridir. Görünen o ki, bir kaç defa aynı tuzağa düşmüş olmasına rağmen, hükümetin yaşanan tecrübelerden gereken dersi çıkarmadığı anlaşılıyor.

AK Parti’ye ve Hükümete siyasi rant sağlar diye çözüm sürecine var gücü ile karşı çıkan, ortalık sakinleşip, bu durum AK Parti’ye yarayacağına varsın terör sürsün ve kan akmaya devam etsin diyecek kadar gözü dönmüş bizdeki muhalefet partilerine güvenip, bunlarla yola çıkılamayacağını, ortak çalışma ve işbirliği yapılamayacağını AK Partililer hâlâ anlamadılar mı? Aynı delikten defalarca ısırıldığı halde tekrar tekrar aynı hataya düşmek akıl kârı değildir. Çünkü bu yönde Peygamberimiz(SAS)’in,”Mü’min bir delikten iki defa sokulmaz,ısırılmaz.” şeklinde yüce beyanı vardır. Nitekim iktidar partisi yine ihanete uğramış, yarı yolda yalnız bırakılmıştır. Zaten başka ne beklenirdi ki?

Muhalefet partilerinin imzalarını geri çekmelerinden sonra hükümet açısından konu daha da riskli bir hal almıştır. Çünkü bu durumda hükümet, doğacak tüm tepkilerin tek hedefi hale gelmiş olmaktadır. Süreç istedikleri gibi gelişir ve Hükümet tasarının yasalaşmasında ısrarcı olursa, muhalefet partileri bu hamleyle bir taşla iki kuş vurmuş olacaklar. Bir yandan “İstemem, yan cebime koy” cingözlülüğü ile canı gönülden çıkmasını istedikleri böyle bir yasanın sorumluluğundan kurtulup, iktidar partisi grubunun oylarıyla geçecek bu yasanın nimetlerinden faydalanırken, öte yandan konuyu hükümete karşı bir istismar malzemesi olarak kullanma imkânına kavuşacaklardır.

Muhalefetin eline böyle bir koz vermek hükümet açısından pek akıllıca bir iş olmasa gerek. İktidar Partisi; kendisinin sorumlu tutulup tüm tepkilerin hedefi haline geleceği, muhalefetin de sorumluluğundan kurtulup tüm nimetlerinden yararlanacağı bir imkânı altın tepsi içinde muhalefete niye sunsun ki? Doğrusu buna mantıklı bir açıklama bulmak çok zor. Bu konuda adım atarken hükümetin ince eleyip sık dokuması gerekir. ‘Son pişmanlığın fayda etmediği’ konumuna düşmemek için, konunun artı ve eksilerinin iyice hesap edilmesi hayati öneme sahiptir. Hükümetin; kendisinin yıpranacağı, muhalefetin de nimetlerinden istifade edeceği bir oldubittiye meydan vermemesi, kendisi ile ilgili güven skalasının irtifa kaybetmemesi bakımından son derece önemlidir.

Bu konuda hükümetin ısrarcı olacağı anlaşılmakla birlikte, yine de sağduyunun galip gelip, en azından tepki çeken hususların törpülenerek, konunun milletin menfaatlerini önceleyecek şekilde çözüme kavuşturulması dileği ile…