İnsan yaşamının olmazsa olmazları vardır ve bunlar sanıldığı gibi sınırsız değildir. Yaşayabilmek için toprak, su, güneş, hava, bitkiler, madenler, mineraller, vitaminler, hayvansal ürünler gibi kaynaklara gereksinim duyarız.
Ülkemiz bu kaynaklara yeterince sahip bir ülkedir. Ülkemiz iklimi ve coğrafyası yaşamaya elverişli nadide ülkelerdendir.
Kendimize yapabileceğimiz en büyük iyilik bu kaynaklarımızı korumak, tüketirken bilinçli olmak, yeniden oluşması için mücadele etmektir.
Bu kaynakların varlıklarını sürdürmeleri için diğer kaynaklara ihtiyaç duyarlar. Yani toprağın suya, bitkilerin havaya, madenlerin temiz atıklara ihtiyacı var.
Binyıllardır acımasızca kullanılan bu kaynakların tükenmek üzere olduğunu bilim adamları telaffuz etmektedirler ve çıplak gözle de bunu görmek mümkün.
Elektrikten suya, besinlerden kullandığımız diğer bütün materyallerde tasarruf etmek, israftan kaçınmak insan olarak görevimizdir. Bunları korumak vatandaşlık görevimiz olduğu gibi bu kaynakların yaratıcısına da hesap vereceğimizden bir anlamda ibadettir.
Aslında sözü bir noktaya getirmek istiyorum. Her şey dahil otellerde yapılan israftan söz etmek istiyorum.
Bu tür otellere çoğunlukla yabancı ülkelerden insanlar geliyor. Önceden yapılan rezervasyon indirimlerinden faydalanarak ortalama günlük 50 dolar para veriyor bu insanlar.
Bu 50 dolar karşılığında; Günde üç öğün yemek, ara yemekler, tatlılar, sebze ve meyveler, gece aperatifleri, sınırsız alkollü ve alkolsüz, soğuk ve sıcak içecekler, havuz ve denizden faydalanma, disko, çocuk oyun alanı, tiyatro gösterileri, çeşitli animasyon ve şovlar, spor salonları, sauna, hamam… aklınıza gelebilecek daha bir çok ihtiyacınızı bir anda karşılıyorsunuz.
Yani turist ülkesinden çıktığı andan itibaren otele verdiği paranın dışında tek bir kuruş bile harcamadan ülkesine geri dönebilecek şekilde planlama yapılıyor.
Yapılan transferler nedeni ile dolmuş ve taksiciler havasını alıyor. Lokantalar, pastaneler, barlar… yani diğer esnaflar bu turizm hareketliliğinden nasibini alamıyor.
Özellikle yabancı turistler yemek yerken önüne birkaç kişinin yiyebileceği kadar yemek koyar, yiyebildiğini yer ve gerisi çöpe gönderir. İçecekten bir yudum alır, bardağını bırakıp başka yere gider orda tekrar aynısını ister.
Bunlar şahit olduğum, gözlemlediğim şeyler. Mesela kahvaltıda önüne yumurta koyar, soymadan çöpe atılır.
İşin bir ilginç yanı da orda çalışan personele göre masaya bir şey gelmişse geri dönmez, mutlaka çöpe gider anlayışının hakim olması. Ekmek, dokunulmamış meyveler, tatlılar, pastalar, içecekler…
İsrafın bu kadarı fazla değil mi? 50 Dolara bu hizmet çok ucuz değil mi? Türk vatandaşları bu parayla bu hizmeti alabiliyorlar mı? Yoksa, güneşimizden, denizimizden, doğamızdan bedava faydalanan yabancılar bilerek mi kaynaklarımızı hunharca israf ediyorlar? Gibi sorular kafamı kurcaladı durdu.
Bilinmesi gerekir ki, insan yaşamının olmazsa olmazları diye belirttiğim şeyler hepimizin ortak değerleridir. Bazı şeyler bizim gibi görünse de dünyanın varlığını sürdürebilmesi için gerekli olduğundan bütün insanların ortak malları sayılır.
Unutmayalım ki, dünya batarsa hep beraber batarız.
KAYNAKLARIMIZI TÜKETİYORLAR
İnsan yaşamının olmazsa olmazları vardır ve bunlar sanıldığı gibi sınırsız değildir. Yaşayabilmek için toprak, su, güneş, hava, bitkiler, madenler, mineraller, vitaminler, hayvansal ürünler gibi kaynaklara gereksinim duyarız. 
