Gerek teknolojik gelişim, gerekse hızlı bir şehirleşme birçok alanda olduğu gibi oruç ibadetinin edasında da bir değişim yaratmıştır.
Son zamanların yazılarının çoğunun başlığı “Ah o eski Ramazanlar” veya “Nerede o eski bayramlar” şeklinde.
Ramazan ayında oruç tutmak, tıpkı namaz gibi, zekat, haç gibi farz olan bir ibadet. Nedense oruç ibadetinin yerine getirilmesinde geçmişe bir özlem söz konusu.
Bunun nedeni sürekli ulaşamadıklarımıza ulaşma isteğimizdir. Elimizden yitirdiklerimiz ve bir daha elde etme imkanı olmayan şeylere özlem duymamıza neden oluyor.
Bayram, küçük büyük bütün insanlara bayramdır ama çocuklar için bayram bir bambaşka şeydir. Orucu büyükler tutsa da, çocuklarımıza en güzel bayramı yaşatmanın gayreti içerisinde oluruz. Çocuklar da bunu doya doya yaşar.
Geçmişte çocuk gözüyle, o saflık ve güzellikle bayrama baktığımız, bayramı doya doya yaşadığımız için o hazzı şimdilerde alamadığımızdan geçmiş ramazan veya bayramlara özlem duymaktayız.
Yeni aldığımız bir elbise bizi çocukluğumuzda bize alınan bir elbise kadar mutlu edebilir mi?
Bize uzatılan bir kutu dolusu şeker, çocukluğumuzda bize verilen bir şeker kadar sevindirebilir mi?
Biz aslında eski Ramazanları, bayramları değil, çocukluğumuzu arıyoruz.
Belki de, yılların yorgunluğu var üzerimizde…
Para kazanma istek ve hırsı bizi yorgun düşürmüş, bunun yerine harçlık alma isteğimiz doğmuştur.
Elimizin öpülmesinden çok yıllar öncesinde kaybettiğimiz babamızın, amcamızın, teyzemizin elini öpmek istiyoruz.
Fırat’tan iftarlık su taşıyarak, etrafı telislerle kaplanan küplere konarak soğutulan su ile iftar açmak istiyorum.
Bekir Uzun’un (Bekir-i Şoför) talaş içinde getirerek sattığı buzdan 1-2 kilo satın almak istiyorum.
Köyden buz ile takas etmek için ayran getiren çocukların, anne babasına bir iki tas buz götürebilmenin mutluluğunu seyretmek istiyorum.
Akşamdan babamın ne kadar bayram harçlığı vereceğinin hayalini kurmak istiyorum.
Ahmet Kaygusuz’un (Ahmed-i Cummo) patlattığı el yapımı topu patlatınca, topun düştüğü yere doğru koşarak, arkadaşlarımdan önce o ipleri kapmayı özlemişim.
İftarımı pekmez şerbeti veya sumak şerbeti ile açmayı özlemişim.
Sahur sonralarına kadar eğleşerek, yemek yemeğe bile fırsat bulamadan iki bisküvi ile oruç tutmayı özlemişim.
Yani çocukluğumu özlemişim, gençliğimi özlemişim.
Çocukluğumun, gençliğimin sahnesi Eski Samsat’ı özlemişim.
Nice hayırlı ramazanlara, barış, sevgi ve kardeşliğin hakim olduğu bayramlara…
AH ESKİ RAMAZANLAR (MI)
Gerek teknolojik gelişim, gerekse hızlı bir şehirleşme birçok alanda olduğu gibi oruç ibadetinin edasında da bir değişim yaratmıştır.
