KENDİNİ OKUMAK

Üç-beş gün rutin hayattan uzaklaşarak kendimi okumaya çalıştım. Kırk yılı dört günde gözden geçirip kendimi mercek altına almaya gayret ettim.

Alışageldiğimiz üzere gündüz çalışarak gece uyumanın aksine gece sessizliğinde okumaya çalıştım kendimi. Uykuya dalarken gecede neler oluyor diye meraklandım biraz da…

Gecenin sessizliğinde kitap okumayı özlemişim meğer. Sadece kitap okumakla kalmayıp kendimi de okumayı…

Düşünürken, aklıma bazen saçma sapan şeylerde geldi, bazen içinden çıkamayacağım konular…

Dalgaların gelip çarptığı kayalarda oturup ay ışığını seyrederken “ayçiçeği” geldi aklıma mesela. Bu bitkiye neden “ayçiçeği” adını koymuşlardı sanki. Bu çiçek güneşe vurgun değil mi?

Güneş belirince ufukta, yönünü ona çevirir, bakar durur, bir an olsun gözünü çevirmez ondan ama ne hikmetse “güneş çiçeği” denmezde, “ayçiçeği” adını koyarlar.

Hayatın tezatları işte…

Kendimi okurken bazen böyle çelişkiler aklıma geldi ve yaşamımdaki tezatlarla bağdaştırınca, bu tür şeylerin doğanın kanununda olduğu hükmüne vardım.

****

Rutinlikten uzaklaşayım derken birde bakıyorum ki, çocukluğuma doğru uzanmışım.

Uçurtma uçurmak istediğimi hissettim.

Hesap-kitaptan uzaklaşarak, babamdan harçlık istemek, annemin yaptığı yemekleri beğenmemek, okuldan kaçmak istediğimi hissettim.

Aşk şiirleri yerine okul şiirleri, haber programları yerine çizgi film, on punto kitaplar yerine resimli kitaplar istediğimi hissettim.

****

Derin konulara daldım bazen gecenin karanlığında.

Yaşadığım onlarca yılda zararda olduğumu gördüm.

Allah’a kul olmanın gereklerini yerine getiremediğimin, insan olmanın sorumluluğunu gerektiği kadar taşıyamadığımın özeleştirisini yaptım.

Dünyaya niçin geldiğimizi, nasıl yaşamamız gerektiğini, nasıl yaşadığımız ve nereye doğru yol aldığımızı düşünürken ürperdim ama üç-beş gün sonra yine olmamız gerektiği gibi değil de, işimize geldiği gibi, nefsimizin arzusu doğrultusunda yaşayacağımızı düşündüm.

****

Kendimi okuyayım derken olmadı. Yine bildiğimi okudum sanırım.

Hayattaki tezatları, geçmişi, geleceği okudum birkaç gün. Peşinden de tıpkı rüyanın sona ermesi gibi kendimi gerçek yaşantının içinde bulunca, bildik hayatın devam edeceğini düşündüm…

Allah, kendimizi okuyup anlamayı ve doğru çizgide yaşamayı nasip eder inşallah…

Fahrettin ÇELİK