EKİP RUHU 

          Vaktiyle adamın biri gemiyle yolculuk yapıyormuş. Kaptan ile arkadaş olmuş. Kaptan birkaç gece uykusuz kalmış. Adam kaptana uykusuz olduğunu hatırlatarak dümeni kendisine teslim etmesini, onun da bir süre dinlenmesini söylemiş.

Kaptan:

– Nasıl olur? Sen dümen kullanmasını biliyor musun? diye sormuş.

Adam, dümen kullanmayı bildiğini söylemiş.

– Hiç merak etme, yat! demiş.

Kaptan dümeni adama teslim edip uyumuş. Adam, dümenin başına geçmiş; ama gemi nasıl olduysa karaya doğru yönelmeye başlamış. Sonunda karaya oturmuş. Meydana gelen gürültü üzerine kaptan uyanmış. Geminin karaya oturduğunu görünce:

– Aman arkadaş sen ne yaptın? demiş.

Bunun üzerine adam şu cevabı vermiş:

– Deniz tükendi, ben bir şey yapmadım.

       Başarı sahiline ulaşmak için yapılması gereken çalışmalar, bilinmezse gemi karaya oturacaktır. Öyleyse ne zaman nasıl bir çalışma yapılacağı çok iyi bilinmelidir.Yukarıdaki misali vermemdeki sebep kişi nefsiyle başbaşa kaldığında sonuç başarıysa bunu kendinden bilir,zira sonuç başarısızlığa doğru ilerliyorsa bunu kendisi değil yanlış kişiyi seçmesinden kaynaklandığını görür.

Yine  ekip ruhuyla ilgili bir misal vermek istiyorum,başarıya giden yolda ekip ruhunun istişarenin ne denli önemli olduğunu vurgulamak istiyorum ancak bu ekip bizim bildiğimiz,yalaka,iyi gün dostu,çıkarcı,menfaatçi kişilerden oluşturulmamalı zira bu tip insanlar tüm vücudu sarmaya niyetli kangrenlerdir dolayısıyla kangren başlangıcı hissedildiği an kesilip atılmalıdır. 

       Bir gün sormuşlar bilginlerden birine: “Ben kendime yeterim’’ diyenlerle yardımlaşma başarıyı artırır diyenler arasında ne fark vardır?diye sormuşlar. Bakın göstereyim demiş, bilgin. Önce ben kendime yeterim diyenleri çağırarak onlara bir sofra hazırlamış. Hepsi oturmuşlar yerlerine. Derken tabaklar içinde sıcak çorbalar gelmiş ve arkasından da bir metre boyunda kaşıklar. Bilgin bu kaşıkların ucundan tutup öyle yiyeceksiniz diye bir de şart koymuş. Peki demişler ve önlerindeki çorbaları içmeye teşebbüs etmişler Fakat o da ne? Kaşıklar uzun geldiğinden bir türlü döküp saçmadan götüremiyorlar ağızlarına. En sonunda bakmışlar beceremiyorlar, öylece aç kalkmışlar sofradan Bunun üzerine şimdi demiş bilgin, yardımlaşmanın gereğine inananları çağıralım yemeğe. “Buyrun” deyince, her biri uzun boylu kaşığını çorbaya daldırıp, sonra karşısındaki kardeşine uzatarak içirmiş. Böylece her biri diğerini doyurmuş ve şükrederek kalkmışlar sofradan. İşte demiş bilgin, kim ki gerçek sofrasında yalnız kendini görür ve doymayı düşünürse, o aç kalacaktır ve kim kardeşini düşünür de doyurursa o da kardeşi tarafindan doyurulacaktır şüphesiz. Kendini düşünen, her şeyi ben kendim yapabilirim diyen, başkalarıyla bir şeyleri paylaşma ihtiyacı hissetmeyenlerin hayatta başarılı olma şansları yoktur, olsa bile mutlu olma şansları hiç yoktur. Paylaşan, birbirine yardımcı olan kişiler hem başarılı hem de mutlu olurlar .Grup çalışması paylaşmanın, yardımlaşmanın en güzel örneklerinden biridir. Grup çalışmasına önem veren kişinin başarılı olma şanslı da diğerlerinden daha yüksektir.

    (NOT)….Özellikle yukarıdaki iyi gün dostu,çıkarcı,menfaatçı insanlar siyasilerimizin etrafında çokça vardır nereye kadar? O siyasetçi makamı,mevkiyi bırakana kadardır,makam ve mevki gittiğinde siyasetçi kişi bir maskeli baloda olduğunu anlar ama balo bitmek üzeredir artık,her şey için çok geçtir,umut ediyorum ki bu makamda olan insanlarımız etraftakilerini daha iyi tanır ve ona göre davranıp,ona göre ekip oluştururlar.Saygılarımla…