Şanlıurfa’daki Balıklı Göl mekânının manevi bir havasının oluşu şüphesiz mümtaz şahsiyetlere ev sahipliği yapmış olmasından kaynaklanıyor.
Hz. İbrahim’i bilmeyen yoktur. Nemrut ve Hz. İbrahim’in hak-batıl mücadelesine sahne olmuş bu mekân, son yüz yılın önemli şahsiyetlerine de ev sahipliği yapmıştır.
Külliyeyi gezerken adet ettiğim üzere yine Bediüzzaman Şaid Nursi’nin kabrini ziyaret ettim. Burada üstadın hayatını, yaşantısını, mücadelesini anlatacak değilim. Büyüklerimiz tarafından bu yeterince yapılmakta ve halkımızın geneli az, ya da çok bu zat hakkında bilgi sahibidir.
Kısaca değinecek olursak; Said Nursi yakın geçmişimizin en büyük İslam âlimlerindendir. Bütün hayatı İslam ilmini öğrenmek ve öğretmekle geçmiştir. En büyük hayali doğuda büyük bir üniversite kurulmasını sağlamak olmuştur. Yani yeni yeni eğitime verdiğimiz eğitime O, yıllar önce önem vermiştir.
Birinci ve ikinci meşrutiyet kararlarının İslam’a aykırı olmadığını vurgulayıcı faaliyetlerde bulunmuştur.
31 Mart olayına karıştığı gerekçesiyle tutuklanmışsa da beraat etmiştir.
Birinci dünya savaşında milis kuvvetler oluşturarak gönüllü alay komutanı sıfatıyla vatana yararlı hizmetlerde bulunmuş, Rusya’da esir düşmüştür.
İstanbul’da İslam Akademisi üyeliğinde bulunmuştur. İstanbul’un işgali sırasında broşürler hazırlatarak, İngiliz kuvvetlerinin hedefi durumuna gelmiştir. Milli mücadeleyi savunmuş ve desteklemiştir. 1922’de Ankara’ya davet edilen Said Nursi devlet töreni ile karşılanmıştır.
Meşakkatli bir yaşamın sonunda halkımıza 6000 sayfalık Risale-i Nur Külliyatı hediye ederek vefat etmiştir.
Üstadın hayatını anlatmayacağımı yazmıştım ama ifade etmek istediğim ana temayı belirtebilmek için bunları yazmam gerekiyordu.
Vefat eden Bediüzzaman'ın naaşı Halilürrahman Dergâhına defnedilmiş, iki ay sonra ise 27 Mayıs 1960 darbesi neticesinde, Milli Birlik Komitesi hükümeti kararı gereğince üstadın kabri buradan kaldırılarak bilinmeyen bir yere defnedilmiş.
İşte bu manevi mekânı ziyaretim sırasında, Üstadın kabrini ziyaret ederken; Niye böyle bir karar alındı, bir ölünün yapabileceği bir kötülük olabilir miydi? Vatanını, milletini seven, çağın benzersiz âlimine reva görülen bu kararın telafisi mümkün mü? diye düşündüm.
Geçmişte hatalar yapılmış olabilir. Tarihle yüzleşmenin hiçbir sakıncası olamaz. Ermenilerle olan savaşın arşivlerinin dünya kamuoyuna açılması konuşuluyor ne güzel.
Yıllar sonrasında da olsa Nazım Hikmet Türk vatandaşlığına iade edildi, sevindik. Az ya da çok bu memlekete hizmet eden, dünyaya mal olmuş kişiler için iade-i itibar kararı veriliyor. Elbette ki, bu tür kararları destekliyorum. Onlara itibarları iade edilirken aynı zamanda Türkiye Cumhuriyeti büyüklüğünü ve hoşgörüsünü sergilemektedir.
Üstad Said Nursi dünyada tanınan, eserleri okunun, istifade edilen seçkin bir insan. Üç yıl bu ülkenin kurtuluşu uğruna esir hayatı yaşamış, vatan evlatlarının milli ve manevi duygularını perçinleyici eserler vermiş bir deha.
Bediüzzaman, Şanlıurfa’dan Afyon’a nakledilirken elbette ki bir kayıt tutulmuş, olay tutanak altına alınmıştır. Görevlendirilen yetkililerin kimlikleri mutlaka ki bellidir.
İnanıyorum ki, kara düzen yapılmış bir hareket değildir. Çünkü devletin uçağı ve devletin görevlileri tarafından nakledilmiştir.
Üstad’ın bu doğrultuda açıklaması var, mezarı bilinmeyecek demek sadece kolaycılık olur.
Vatana, millete hizmetleri olan bu seçkin şahsiyete olan sevgi ve saygımızı böylece göstererek, bizden sonraki nesillere önemli bir miras bırakabileceğimizi umuyorum.
BEDİÜZZAMAN NEREDE?
Şanlıurfa’daki Balıklı Göl mekânının manevi bir havasının oluşu şüphesiz mümtaz şahsiyetlere ev sahipliği yapmış olmasından kaynaklanıyor.
