Asr-ı saadet dönemi ve Allah resulünden sonraki yıllar, Halifelik görevini yürüten Peygamber dostu Hz.Ebubekir (ra)’da vefat etmiş, görevi ikinci Halife Ömer bin Hattab almıştır.
Kendi döneminde İslam coğrafyasını genişletmiş ve sürekli büyüyen İslam alemini daha iyi yönetebilmek için yeni yasalar, kanunlar yürürlüğe koymuştur. O mekana sığmayan adam, O şeytanın çekindiği, Meleklerin sevdiği, Ömer bin Hattab, yani emir-el mü-münin Medine’de evler tek kat olduklarından yağmur yağdığında ıslanmamak adına evlerin saçakları altında yürürdü insanlar ve orada damda bulunan su olukları insanların üzerine akar elbiselerini kirletirdi.
Dolayısıyla Hz. Ömer bu oluklarında kaldırılması yönünde genelge yayınlamıştı. Günlerden Cuma’dır ve Ömer bin Hattab aynı zamanda Peygamber mescidinde imamdır. Zaten namaza geç kalan Ömer, abdestini almış camiye koşuştururken beyaz elbiseleriyle Hz. Abbas’ın evinin önünden geçer ve tam o sırada oluk önünde biriken yapraklar çekilir ve biriken su Hz. Ömer’i ıslatır. Zaten geç kalan Ömer aceleyle eve gider ve üstünü değişir, hışımla camiden girer ve hutbeye çıktığında ‘’Ey cemaat neden Müslümanları zora sokarsınız, neden halifenin emrine uymazsınız’’der.
Ben falan kişinin evin önünden geçerken diye başlar ve olanları anlatır. Sonrada o oluğu yerinden çıkardığını söyler. Bu arada halife minberden inmeden kalabalıktan biri ayağa kalkar bu Ömer’in çok sevdiği biri, Peygamber amcası Hz. Abbas’tan başkası değildir. “YA ÖMER” diye başlar söze; “Gerçekten o oluğu yerinden çıkardınız mı?” diye sorduğunda ‘’EVET’’ diye cevap verir halife Ömer:
“Keşke yapmasaydınız, peygamberin eli değmişti o oluğa” dediğinde koca Ömer minberden aşağıya yıkılır, nefes alıp vermeleri hızlanır ve şöyle der “Ey peygamber amcası Abbas vallahi başıma basarak o oluğu yerine takmazsan ömrüm tamamlanana kadar oradan kalkmam” hemen kalkıp oraya gider. Duvar kenarına uzanır Hz. Abbas, Hz. Ömer’in omuzlarına basar ve oluk yerine yerleştirilir.
Değerli okuyucular şimdi size bu yukarıdaki yaşanmış olayı neden anlatma gereği duydum, o bir teneke parçasıydı ve bir devlet başkanı Ömer sırf efendimizin eli değmiş diye kendi nefsini böyle zelil etti.
O’na olan dayanılmaz özlemini beklide böyle bir nebze giderebildi. Ya bizler efendiler efendisi bize nasihatler verdi. Birbirinizi sevin, kibirden uzak durun, Dünya menfaati için bir birinizi kırmayın fakiri, fukarayı gözetin dedi.
Biz ne durumdayız?
Başta zavallı, günahkâr ben nasıl o gün şefaat isteyeceğiz? Bizi yaratan Mevla’dan nasıl af dileneceğiz? Ümit ediyorum ki, Âlemlerin Rabbi bizleri affeder ve kainatın efendisi bizlere şefaat eder.
Biz onlara layık olamadık, Rabbim layıkıyla şefaat istemeye hak kazananlardan eylesin ve o gün cümlemizi bağışlanan kullarından etsin inşallah, diyor sevgi, muhabbet, dua ve saygılarımı sunuyorum.
TENEKE OLUK (ÇIRRIK)
