Bir zamanlar maharetli elleriyle, ne şapkalar ve ne şalvarlar dikerlerdi.
Kültürlerini mesleklerinin birikimiyle yansıttıkları ustalar, bu gün teknolojiye yenik düştüler.
Onların maharetli ellerinin yerini artık fabrikalar ve makineler devir aldı.
Onlarda bir devrin kapanmasına şahit olacaklar.
Yüzlerce mesleğin şimdiki nesiller tarafından unutulmaya mahkum edilmesi kadar acı bir şey yoktur.
Bu memlekette eskiden zanaatın yoksa kız vermezlerdi.
Bir zamanlar insanlar tarafından rağbet edilen meslekler şimdi son ustaları tarafından zamana karşı meydan okuyorlar.
Kim bilir belki birkaç ay, ya da birkaç yıl daha teknolojiye karşı verdikleri hayat mücadelesi bitmeye yakın sonlara yaklaşıyor.
Bu meslekler de şimdi ismini sayamadığımız diğer meslekler gibi tarihe karışacak.
Bir zamanlar Adıyaman’da mesleği yoksa o insana ailesi kız istemeye gidemezdi.
Bunun zanaatı yoktur diye, itibar gösterilmezdi.
Böyle bir zaman tünelinden geçiyoruz, ne acı.
Büyükleri tarafından bırakılan meslekler, şimdiki nesiller tarafından yaşatılmaması bir tarihin, bir dilin ve bir mesleğin daha yok olması çok üzücü bir durum ve o kadar da acı.
Bir zamanlar çekiş seslerinden geçilmeyen çarşılar, şu anda sadece yüzlerce esnaftan birkaç tanesi ayakta zor duruyor.
Bunlarda zaman karşı ve hızla değişen teknolojiye yenik düşüyorlar.
Onlarda son demlerini yaşıyorlar.
Atalarımızdan gelen bütün meslekler, bugün unutulmaya yüz tutulmuş.
Bunların başında terziler, köşkerler, ayakkabı tamircileri, bakır kalaycıları gibi yüzlerce meslek tarihe karışmakta.
Bunlardan bir tanesi de yıllarını terziliğe adayan Zeynal Işık şimdi ise mesleğini yaşatacak bir çırak bulamıyor.
Eskisi gibi dikecek bir şalvar ve gömlek müşterisi bulamıyor.
Haftalar öncesinden siparişler alan ve müşteri yoğunluğu nedeniyle işlerini yetiştirmeyen ışık şimdi ise müşteri bulamıyor.
Zeynal ışık’ta teknolojiye karşı yenik düştü.
Daha doğrusu mesleğini yürütecek insan bulmaması ve kimsenin artık eskisi gibi elbise dikmemesi bu meleğinde diğerleri gibi kaybolmaya yüz tutulma korkusunu yaşıyor.
Ne acı unutulmak ve tarihe karışmak kadar acı bir şey yoktur.
Ne Acı…
