Şair; Adıyaman Anadolu Sağlık Meslek Lisesini tanısa Ahmet Kutsi Tecer’den esinlenerek; Orda bir okul var uzakta / Zor gitsek de, kolay gitsek de / O okul bizim okulumuzdur, diye başlayan mısralar dizerdi herhalde…
Okul, şehir merkezinden 8 km uzaklıkta, Altınşehir Anadolu Lisesi binasında eğitim veriyor… Gölbaşı Karayolundan yaklaşık 1500 metre kuzeyde yerleşik alan dışında ıpıssız bir yerde… Bağdere köyü yolu üzerinde…
Öğrencilerden iki yüzü, okulda gördükleri eğitim öğretim dışında diğer birçok okulun aksine hastanelerde de staj görmekte… Mezun olanlardan üniversiteye devam etmeyenler “ara eleman” olduklarından hemşire, anestezi teknisyeni veya acil servis teknisyeni olarak anında iş bulabiliyor. Öğrenciler okulda öğrendikleri teoriyi pratiğe çevirmek amacıyla hastanelerde staj görmek için yağmurda güneşte 15–20 dakika yaya kat etmek zorunda kalıyor. Tabii ki bayan öğrenciler de… Kolej dolmuşlarının köy yoluna girmemesinin yanı sıra özel servis de konmaması işi daha da zorlaştırıyor… Bu yıl uygulanabilecek muhtemel “pansuman” tedbirler bir yana hastanın iyileşmesi amacıyla gelecek yıl mutlaka “ameliyat” masasına yatırılarak okul yerinin, hastanelere yakın uygun bir okulla değiştirilmesi gerekir diye düşünmekteyiz. Aksi halde her yıl “taşıma suyla değirmen dönmez”
Aynı okulun bir de kanalizasyon hikâyesi var; Okula Adıyaman Belediyesince yapı ruhsatı ve içme suyu abonesi verilmiş, yasa gereği binlerce lira ruhsat harçları da alınmış tabii... Lakin kanalizasyon şebekesi olmadığından aceleyle fosseptik çukur açılmış olsa da yedi yüz öğrenci ihtiyaç giderdiğinde hemen doluyor… Kanalizasyon yapılmasını isteyenlere belediyenin; “burası mücavir alan, İl Özel İdaresinin görevine girer, biz yapamayız” dediği, İl Özel İdaresinin ise “Mücavir alan ise de ruhsatı belediye verip kanalizasyon katılım harcını da aldığından belediye kendisi yapsın” dediği söyleniyor. Top kimde belli değil gibi… Daha doğrusu topun belediyede olduğu belli ama top taca atılmış… Kanalizasyon katılım payını kurum kasasına koymaya yetki var, aynı parayı yerine harcamaya gelince yetki yok her nasılsa? Eminim Aziz Nesin yaşasa idi bu hikâyeden “Yaşar, ne yaşar ne yaşamaz” adlı bir oyun daha çıkarırdı…
Hey Yarabbi?
İddialar böyle… Aksi açıklama gelirse onu da yayınlamaya hazırız. Bununla birlikte İl Milli Eğitim Müdürü Seyfi Özkan’ın, 4 Eylül 2012 tarihli “Eski Vali-Yeni Vali” başlıklı yazımızda sözünü ettiğimiz “kendisini kurumun sahibi değil de misafiri” gören kurum amirlerinden olup olmadığı bu sorunlar vesilesiyle önümüzdeki süreçte ortaya çıkacak...
İnşallah misafir değil “ev sahibi” olduğunu gösterir…
YAŞAR, NE YAŞAR NE YAŞAMAZ!
