Üyesi olduğum Adıyaman Gazetecileri Cemiyeti olarak yeni valimiz Mahmut Demirtaş’ı ziyaret ettik. İlk ziyaret olduğundan haliyle tanıma-tanışma-tanıştırma bölümü ağırlıktaydı. Buna karşın bu tür “hayırlı olsun” ziyaretlerinin gündemdeki konulara kısaca değinilmesine vesile olması, dolayısıyla “Gönül ne çay ister, ne çayhane / Gönül muhabbet ister, çay bahane” mısralarına işlerlik kazandırılması gerektiğine inanırım.
Gazetelere yansıyan “beylik” konuşmaların dışındaki birkaç konuya değinmenin yararına da inanırım:
Birincisi, yöneticiliğe ilk gelişinde burnundan kıl aldırmayan bazı akademisyenlerin aksine vali Demirtaş’ın ilk cümlesinde öneri ve eleştirilere açık olduğunu belirtmesi ve bunun bir “ruh okşama” olmadığını oracıkta göstermesi, aynı haslete haiz önceki valimiz Ramazan Sodan’ı anımsattı…
İkincisi, soru üzerine Suriyeli mültecilerle evlenecek Türk erkeklerine devletin 20-30 bin TL evlenme yardımı yapacağına dair halk arasındaki yaygın söylentinin aslı-astarının olmadığını belirtmesiyle; halkın en yetkili ağızdan doğru bilgi almasını sağladı.
Üçüncüsü, Adıyaman merkez Bebek köyü Maloğlu mezrasındaki çadır kente yerleştirilecek Suriyeli 10 bin sığınmacı ile ilgiliydi.
Çadır kentin dış güvenliğinin asker, iç güvenliğinin polis tarafından sağlanacak olması, deyim yerindeyse Geçici Yarı Açık Cezaevini andırır bir yaşam alanı ihdas edileceğini gösteriyordu. Çocuk parkları gibi sosyal ihtiyaçların düşünülmesi ise burasının; “uyku kent” değil “uydu kent” olacağı idi. Bu açıklamalar; Hatay’daki manzaraların aksine, valiliğin sığınmacıların yaşam alanlarını disipline edeceğini ve böylece sığınmacılara ve çevredeki halka yönelik bir tehlikenin söz konusu olmayacağını gösteriyordu. Bu sevindirici idi. Lakin bu konudaki bir önerimi ifade etmeden geçemedim, o da şu;
Sığınmacılarla, belki en az bir yıl “ev sahibi-zorunlu misafir” ilişkisi yaşayacağımız gözüküyor. Suriye’deki gelişmelere bağlı olarak bu süre değişebilir. Lakin ne onlar “Aman Adıyaman’a gidelim.” demişlerdir, ne de biz “Aman Suriyeliler Adıyaman’a gelsin.” Dedik. Siyasi konjonktür ile 3-5 binle başlayan sığınmacı sayısının 85 binlere ulaşması(100 binle sınırlanması görüşümü yineliyorum.) bu durumu zorunlu kıldı. O halde şimdi bize düşen görev bunu “fırsata dönüştürmek” olmalıdır. O da birkaç yıl içinde koşullar iyileşip “herkes evine döndüğünde” ilimizde Suriyeli turistleri de görebilmek için; güvenlik unsurunu da gözeterek Sahabe Savfan Bin Muattal, Çelikhan yüzen adacıkları, Nemrut, Perre, Gazihan Dede mesire alanı, Karadağ Seyir Tepesi gibi mekânları gezdirmemiz gerekir. Tatil günlerinde atıl duran kamu araçlarından faydalanılarak düzenlenecek bu tanıtım gezileri, sığınmacılar için de moral kaynağı olacağından iki taraflı fayda getirir.
Vali Demirtaş öneriyi çok olumlu karşıladı ama bakalım Kültür ve Turizm Müdürlüğü nasıl ve ne zaman uygulayacak?
VALİ DEMİRTAŞ VE SURİYELİ SIĞINMACILAR…
