Gençliğinde iri yarı, güçlü kuvvetli idi. Taşınması en zor ev eşyalarından buzdolabı ile hacim ve ağırlık itibariyle gardrop denilen tek parçadan imal edilmiş elbise ve yatak dolabını taşıyabilmesiyle çevrede ün salmış, adını hatırlayamadığım bir hamal vardı.
Yeni satın alınan veya başka eve taşınacak eşyalar içerisindeki gardrop veya buzdolabını kırmadan-dökmeden “Ya Allah…” nidaları ile tek başına sırtlar, kamyon veya at arabasına bindirme-indirme yaparak götürür, “Bismillah” diyerek yavaşça yerine bırakırdı.Aldığı parayla da çoluk çocuğunun nafakasını karşılardı.
1975 yıllarıydı… Artık yaşlanmış, gençliğinde taşıdığı yüklerin ağırlığı ve hastalığının da etkisinden olacak ki 65 yaşlarında olmasına rağmen beli iki büklüm olmuş, adeta kendi vücudunu bile taşıyamaz hale gelmişti. İşe gidemediğinden gelir elde edemiyor, evini geçindirmekte güçlük çekiyordu. Yoksulluk diz boyu idi. Eski püskü, yamalı şalvarı da bu yoksulluğunu doğruluyordu.
Adıyaman Ulucami karşısındaki şimdiki kuyumcu dükkânlarının yerinde bakkal, manav, çerezci, bakırcı gibi dükkânlar vardı. Akşam karanlığı çökmek üzereydi. Zar zor yürüyerek manav dükkânının önüne geldi. Belki her günkü müdavimi olan hamalın geldiğini gören manav, kaldırımdaki 1–2 kiloluk siyah poşeti eliyle göstererek; “Aha senin ki orada…” dedi.
Hamal iki büklüm olmuş belini bir büklüm daha yaparak poşeti almak için eğildi, almaya çalıştı, ama 2 kiloluk poşeti kaldırmaya gücü yetmedi, alamadı… Yere düştü…
Aynı manavdan alışveriş yaparken manzarayı gören 30–35 yaşlarındaki genç hemen atıldı, hamalı ayağa kaldırdı, eline poşeti tutuşturdu… Hamal, manavın sadaka olarak verdiği, içerisinde müşteriler seçerken tanelenip dökülmüş siyahlı beyazlı üzüm habbeleri bulunan poşeti aldı, evine doğru yavaş yavaş yürüdü…
Genç, hamalın arkasından bakakaldı…
Düşündü… Düşündü… Düşündü…
Ya İlahi; bir zamanlar başkalarının 50-60 kiloluk yükünü taşıyacak kadar güçlü kuvvetli olan adam, şimdi kendisinin 1-2 kiloluk yükünü taşıyamaz hale gelmiş!…”
Ve söylendi kendi kendine;
“Yarabbi; götüreceğimizden fazla yük verme, hafif yükümüzü bize ağır kılma…”
HEY YARABBİ…
