İnsanı meleklerden üstün tutan veya hayvanlardan aşağı kılan şey sergiledikleri davranışlardır.
Mardin - Mazıdağı'na bağlı Bilge köyünde yüreklerimizi burkan, olayı duyan her bir kan taşıyan insanın üzerinde derin yaralar bırakan vahşeti düzenleyenlere ne demeli şimdi.
Bunu yapanlara hakaret etmeyi bile terbiyeme yakıştıramıyorum ama içimde de bir öfke kabarıp duruyor.
GAP Gazeteciler Birliği olarak Ekim – 2008 ayında Suriye’ye yaptığımız gezi vesilesiyle Mardin ilini gezme fırsatı bulmuş içim ısınmıştı buranın tarihi dokusuna, sıcak insanlarına.
Mardin, dinlerin, ırkların, mezheplerin, kültürlerin buluştuğu buram buram sevgi kokan bir kent.
Peki ama bundan sonra Mardin denilince aklımıza ne gelecek?
Yazık etmediniz mi güzelim kentin imajına? Nitekim Yüce Rabbimiz Maide suresinde "Haksız yere bir adamı öldüren bütün insanları öldürmüş gibidir" buyuruyor. 44 kişiyi katlederken bir kenti katletmiş olmadı mı bu saldırganlar.
Ülkemizde bu haberin cereyan etmesiyle bütün dünyadaki Türkiye imajını yok etmiş olmadılar mı? AB sürecini, Turizm sezonunu, ekonomiyi... katletmediler mi?
21 erkek, 17 kadın ve 6’sı çocuk olan 44 kişiyi katledenler tarihte kara bir leke olarak yerlerini alacaklardır.
Bunun adı töre mi? Çocukları, kadınları, ibadet eden insanları kurşuna dizmek hangi törede var? Hangi törede varsa batsın o töre…
Birey, toplum ve devlet olarak buradan çıkarmamız gereken dersler olsa gerek.
Mesela, eğitimsiz, deneyimsiz, kontrolü zor insanların bir kısmının eline silah vermişiz. Amaç, illegal güçlerle mücadele olabilir ama toplumdaki silah ve güç meraklılığı yüzünden bunun kötüye kullanıldığı çeşitli zamanlarda meydana çıkıyor.
Siyasetteki daha çok oy alma hırsı uğruna feodal yapının güçlenmesine göz yumulmuş. Toplumda istismara açık bir konu olan feodalizm konusunun bertaraf edilmesi yerine ekmeklerine yağ sürülmüş, makamlar sunulmuş, onların emrine maaşlı, silahlı güçler verilmiş.
Bazı illerde onlarca üniversite varken, bu bölge insanının okumasına olanak sağlanmamış. Yine okuyabilen bölgenin zengin ve güçlü insanları olan ağaların, şeyhlerin, beylerin çocukları olmuş.
Töre-namus cinayetleri konusunda rapor hazırlatma, istatistikler oluşturma, kitaplar yazmanın ötesine gidilememiş. İnsanların beyinlerine din, vicdan, adalet, yasalar ve hukuk kavramları yerleştirilememiş.
Bir bölgenin çocukları parklarda, spor komplekslerinde, kütüphanelerde, tiyatrolarda zaman geçirirken, bir bölgenin insanları sokaklarda terörist-askercilik oynamış.
Nisan ayından itibaren kanlı 1 Mayıs söylemleri süsledi televizyon ekranlarını. Ve gerçekten o gün bu gündür her gece değişik versiyonlarla vahşetler izliyoruz. Bostancıda, Taksimde, Güneydoğuda…
Ve, sonuç olarak Mardin’de…
Filmlerimize, dizilerimize, haberlerimize kavga, gürültü, mafyacılık, terör, ölüm gibi toplumu yaralayan kavramlarla dolmuş taşmış. Hele hele dizilerdeki öldürenler kahraman gibi gösteriliyor ki, teşvikin alası.
Yazık oluyor bu halka, yazık oluyor bu vatana.
Siyasetçi, sanatçı, aydın, sivil toplum kuruluşları, asker, sivil… bu topraklar üzerinde yaşayan bütün insanlar bilmelidirler ki, hepimiz aynı geminin yolcularıyız.
Milletlerin başına her türlü musibet gelebilir. Önemli olan ders almaktır. Önemli olan gerektiğinde risk alabilmektir.
Varsın biraz az oy alalım, reytingimiz biraz düşsün ama bu ülkenin kaderiyle oynamaya hiç kimsenin hakkı yok.
Mardin’de ölen kardeşlerimize rahmet, yakınlarına sabır, ülkemize başsağlığı diliyorum.
MARDİN DENİLİNCE…
