FAHREDDİN AKTAŞ HAKK’A YÜRÜDÜ

Ölüm haktır, bundan asla kaçış yok.

Dünya yurdu geçici bir menzil, Ahiretse asıldır.

Dünya metaı insanı oyalayan bir oyuncak,

Asıl olan Ahirete hazırlıklı gitmektir.

* * * *

Doktora gitmeyi hiç sevmiyordu.

Gerçi ciddi bir hastalık da geçirmemişti.

İştahı bol, görüntüsü hastalıktan uzaktı.

Amansız bir hastalığın pençesinde kıvrandığına hiç ihtimal verilmemişti.

* * * *

Hastalık her tarafı iyice kaplamıştı.

Sinsi olduğundan fark edilmemişti.

Son günlerde kendisinde bir tedirginlik baş göstermişti.

Sonunda doktora gitmeye razı edilmişti.

* * * *

Hastaneye vardığında ölüme gün sayıyordu.

Buna rağmen iyimserliğinden hiçbir şey eksilmiyordu.

Yakalandığı hastalık türünün farkında değildi.

Hayata hâlâ gülücükler saçmaya devam ediyordu.

* * * *

İçimiz kan ağlarken, teselli veren oydu.

Başkente havale edilmesi ümitsiz bir vakaydı.

Serilince doktorun önüne tahlil sonuçları,

Yapacağı tek şey taburcu etmekti hastayı.

* * * *

Eve geldiğinde iyice yorgun ve bitkindi.

İnleyip dururken, soranlara bir şeyim yok diyordu.

Hastalık her yanı kaplamış, bütün organlar iflas etmişti.

O ise umudunu hâlâ kaybetmemişti.

* * * *

Ölüme an be an yaklaşıyordu.

İnleyip, kıvranması iyice artmıştı.

Bir nebze sancılarının dindirilmesi için,

O gece hastaneye kaldırılmıştı.

* * * *

Hastane ortamında bir tartışmadır başlamıştı,

Yatırmakla eve götürmek arasında,

Sonunda hastanede kalmasında karar kılınmıştı.

Yoğun bakım ünitesinde kaderi ile baş başa bırakılmıştı.

* * * *

Evlere dağılıp, uzanmışken henüz yatağa,

Gelen telefon sesi ile içimiz cız etmişti.

Beklenen akıbeti haber vermişti.

Fahreddin AKTAŞ Hakk’a yürümüştü!

Şad olsun ruhu, cennet olsun mekânı…

Kardeşi, Sırdaşı, Dert ortağı

Ziya AKTAŞ