Son aylarda artan terör olaylarında şehit edilen resmi ve sivil vatandaşların çoğalmasıyla oluşan üzüntümüzü taş yapıp yüreğimize gömmek, sabır ve vakarımızı yitirmemek azim ve kararlılığında olmamız gerekir. Öncelikle hayatını ülkesiyle milletinin bölünmezliği için adayan aziz şehitlerimize Allah’tan rahmet, ailelerine başsağlığı diliyorum.
Uluslar arası hukuktan gelen yasal “Sıcak takip” hakkı kullanılarak başlatılan sınır ötesi kara ve hava harekâtının; başta İran olmak üzere uluslararası kamuoyu desteğinin artması ve mevsim koşullarının da elverişliliği göz önünde bulundurularak devam ettirilmesi, güvenlik güçlerimizin önünün siyaset tarafından kesilmemesi şarttır. Bu konuda Dışişleri Bakanımız Ahmet Davutoğlu’nun diyalogları takdire şayan olmakla birlikte Irak’la oturulacak masada sınırın bazı bölgelerine duvar örülerek 5-10 yıl süreliğine her iki ülkenin bir kısım dağından (toprağından demiyorum) oluşturulacak ve güvenliği her iki ülke tarafından ortak sağlanacak “insansız tampon bölge” oluşturulmalıdır.
Bunun dışında Hakkâri ve yakınlarındaki geri kalmış, daha doğrusu geri bıraktırılmış illerimizde özel sektörün yapacağı bazı yatırımlar için 5-10 yıl süreyle sıfır vergi alınması gündeme getirilmeli, buna da rağbet edilmediği takdirde bizzat devlet tarafından sanayi yatırımları yapılmalı, böylece askeri, siyasi ve ekonomik tedbirler eş zamanlı yürütülerek bölge halkı kazanılmalıdır. Aksi halde bir süre önce Çelikhan ilçemizle ilgili yazımda ifade ettiğim gibi asıl önemli olan coğrafyayı değil, o coğrafyanın halkını kazanmaktır.
Defalarca dinlediğimizden artık gülünç hale gelen bazı yetkililerin “terörün son çırpınışları” veya terör örgütüyle ilgili olarak “birkaç çapulcu” gibi söylemler bırakılmalı, acı da olsa gerçek görülmeli, nihai hedefleri olan özerk bölge oluşturulması halinde bölge halkının ekonomik yönden ileri değil, aksine daha da geri gideceği ekonomik veri ve göstergelerle yerel halka açıklanmalı, bu konuda TRT-6’dan yararlanılmalıdır.
Toplumdaki bazı kesimlere göre “ölü” bazı kesimlere göre ise “şehit” addedilen cenaze törenlerinde veya bu cenazeler vesilesiyle düzenlenen etkinliklerde zafer anlamındaki; iki parmakla V harfi yapmak ile orta parmağın sağ ve solundaki iki parmağı öne doğru çıkarıp diğer parmakları yummak arasında siyaseten çok fazla bir fark olmadığına inanıyorum. Çünkü aslında birer siyasi simge olan her iki işaret türünde de ilgili cenaze üzerinden siyasi rant sağlamak, dolayısıyla o cenazeyi bu rantın aleti olarak kullanma amacı görülebilir. Bu tür işaretleri yapmak ve siyasi sloganlar atmak elbette ki bir hak sayılabilir. Ama bunun yeri cenazeler olmamalıdır. İster “ölü” ister “şehit” addedilsin ilgili cenaze ve sahiplerinin beklediği bu tür işaretler değildir, beklediği tekbirdir, fâtihadır, duadır. Üstat Engin Noyan’ın dediği gibi hele alkış çalmak hiç değildir, en azından vakur bir sessizliktir. Çünkü kendimi Türk olduğum kadar Kürt, Kürt olduğum kadar da Türk hissetmekteyim. Ortak paydamız Türkiye’dir, İslam’dır, insanlıktır.
Geçtiğimiz Cuma namazı hutbesini İhlâs Haber Ajansı kaynaklı haberde okuduğum Adıyaman’ın Merkez ilçesi Hocaömer Camii İmamı Muhammet Tırpan’ın dediği gibi “acı ve öfkemiz bizi vakarımızdan, ağırbaşlılığımızdan uzaklaştırmamalıdır”
“İnsanı yaşat ki, devlet yaşasın” diyerek Şeyh Edebali’nin öne çıkardığı STK’lar ise bu mücadelede her şeyi devlete ve devlet güçlerine havale etmeksizin bu vakar içerisinde bir basın açıklaması yapmanın ötesinde “acaba başka ne yapabiliriz?” sorusunun cevabını aramalı ve kolektif aklın ürünü olacak görüşme ve eylemleri yapmaktan kaçınmamalıdır.
Aksi halde, kimse kusura bakmasın, ama maazallah bir 30 yıl daha terörle birlikte yaşamayı öğrenmemiz gerekebilir…
TERÖR VE GELİŞMELER
