Ancak, ne gariptir ki, parça bütüne hükmeder, bütünü yutmaya, bütünü tahrip etmeye çalışır bir mekanizma oluşturmuşuz.
Bindiğimiz dalı kesiyoruz yani.
Malum, çevre canlı ve cansız varlıklardan oluşur. Cansız varlıklar canlıların sevk ve idaresi altında hareket etmek zorundadırlar.
Canlı varlıkların arasında ise insan düşünebilen(!) bir varlık olduğu için çevrede doğru veya yanlış yapma iradesine sahiptir.
Doğada müthiş derecede, akıllara durgunluk veren bir nizam ve denge mevcuttur. Bu denge bozulduğu an, bundan zarar görecek olan malum canlılar olacaktır. Sadece yaşadığımız anı düşünmek, ileriyi düşünmemek ise bu dengeyi bozmaya yönelik attığımız ilk büyük adımdır.
Çevrede bitkiler ve hayvanlar sürekli zayiat verirken, (ne yazık ki demek istemiyorum ama) insan her gün 250 bin fazlalaşıyor.
Çoğaldıkça da hayati öneme haiz su, hava, toprak üçgenini tahrip etmekteyiz. Bunlara bir de gürültü kirliliği eklenince çevreyi yaşanmaz hale getirmekteyiz.
İnsan, bencilliği, doyumsuzluğu ve teknolojik gelişme hırsı nedeniyle yaşamını sürdürmeye gereksinim duyduğu doğal dengeyi bozarak kendisine yaşam alanı bırakmamaktadır.
Daha rahat ve yaşanılır kılınması gereken çevre çarpık kentleşme, yanlış tarım uygulamaları, birimizin diğerimize hükmetme hırsı, hava, su ve toprağı hunharca kullanmamız neticesinde dramatik bir tablo ile yaşanılmaz hale getiriyoruz dünyayı.
Son yıllarda küresel ısınma, su kaynaklarının azalması, toprakta tuzlanma, verimsizleşme, kuraklık, bulaşıcı ve yeni yeni türeyen hastalıklar gibi insan hayatını ciddi anlamda tehdit eden faktörlerle savaşırken aslında hiç de dürüst davranmadığımız söylenebilir.
Görüyoruz ki, insan çevre bilincine kavuşurken sadece söylemlerle yetinmekte, slogan üretmekte, kâğıt üzerinde bir şeyler yapıyor görünmektedir.
Hâlâ biraz daha ucuz bir villaya sahip olabilme adına ormanlar yakılmakta, verimli topraklarda beton yığınları yükselmekte, bilinçsizce su kaynakları tüketilmektedir.
Kitle iletişim araçlarının sergilediği özenti ile israf, köyden kente göç ve ahlaki yapının bozulması adeta teşvik edilmektedir.
****
İnsanın kendi eliyle tahrip ettiği çevreyi tekrar yaşanılır kılmak elbette ki imkânsız değildir.
Benim evim, benim köyüm, benim yaşantım anlayışı yerine kendimizi bir dünyalı olarak görmemiz, çevreyi ise ortak mirasımız, vazgeçilmezimiz, geleceğimiz olarak görmemiz gerekiyor.
Çocuklarımızın geleceğini karartmamak için ilk adımı atmamız gerekiyor. Yapmamız gereken ilk şey bilgilenmemiz için hassasiyet göstermek, konuya gerçek anlamda duyarlı olmaktır.
Çevre konusunda seyirci olmak yerine aktif rol almamız, ailemizden başlayarak bilgi ve birikim donanımına sahip olmamız gerekiyor.
Çevre kuruluşlarına katılarak, bireysel sorumluluk alarak ve konuya dikkat çekmek amacıyla elimizdeki imkânları kullanmamız gerekiyor.
****
Anayasamızda "Herkes sağlıklı ve dengeli bir çevrede yaşama hakkına sahiptir. Çevreyi geliştirmek, çevre sağlığını korumak ve çevre kirlenmesini önlemek devletin ve vatandaşın ödevidir." denilmektedir.
O halde çevreyi korumak anayasal bir görevdir. Fert, toplum ve devlet olarak bu uğurda elimizi taşın altına koyma zorunluluğumuz var.
"Biz her şeyi bir ölçü ile yarattık ve bunu bir defaya mahsus olarak yaptık." diyor Allah. Oldukça açık ve düşündürücü bir ayet. Allah, fezayı bir ölçü içerisinde yarattığını ve bunu ancak bir kez yaptığını belirtiyor.
Yani kendi elimizle bozduğumuz çevrenin tekrar kendiliğinden düzelmesini beklemek beyhûde bir bekleyiş olacak.
ÇEVRE BİLİNCİ
