Adıyaman’da Bugün Gazetesinin 21 Eylül 2011 tarihli nüshasında küçük, ancak aslında aysberg gibi bir haber yayınlandı. Adıyaman İl Emniyet Müdürlüğünün açıklamasına dayandırılan haberde; risk altında bulunan suça sürüklenmiş, sokağı yurt edinmiş, uyuşturucu bağımlısı olmuş çocukların suçlardan ve zararlı alışkanlıklardan korunmasına yönelik, bilinçlendirme ve bilgilendirme çalışmalarını da içerecek şekilde mesleki eğitim verilerek istihdam edilmelerinin sağlanması ve böylece topluma sağlıklı bireyler olarak yeniden kazandırılması amacıyla Halk Eğitim Merkezinde 3 ay tekstil kursu verildiği bildiriliyor, Çocukların Mutlu Geleceği İçin Umut Yıldızı isimli proje kapsamında istihdamları konusunda gerekli çalışmaların yapıldığı da belirtiliyordu.
Haberde çocuk deyimi kullanılmışsa da, bu 7 çocuğun en azından mümeyyiz, yani iyiyi kötüden ayırt edecek durumda oldukları anlaşılıyordu. Bu nedenle çocuk yerine genç demenin daha doğru olduğunu düşünüyorum.
İlimiz Emniyet Müdürlüğünün çalışmaları sayesinde, Allah sonunu benzetmesin ama, Diyarbakır’ın yeni Ali Gaffar Okkan’ı önceki emniyet müdürümüz Mustafa Sağlam’dan bu yana suça eğilimli veya suç işlemiş, bilhassa halkın“balici” dediği gençlerin rehabilitasyonu, eğitimi, ıslah ve tretmanları ile meslek sahibi olmaları yolunda çok büyük mesafeler alındığı bes belli… Şimdiki İl Emniyet Müdürü Mehmet Bilici ve mesai arkadaşlarının da devam ettirdiği aynı ideal için sıra, bu meslek sahibi gençlerimizi iş sahibi yapmak… Bu da eğitiminin alındığı iş kolu olan tekstilcilere düşer… Zaten sağ olsun Sayın Bilici de açıklamasında “istihdam”dan açıkça bahsetmiş. Sivrisineklerden kurtulma yolunun, onları tek tek öldürmek yerine bataklığı kurutmaktan geçtiğini, sanırım işverenlerimiz de kabul eder…
23 Eylül tarihli Zaman Gazetesi Cuma ekinde; “İslam dinine göre şiddetin her türlüsü gibi kadına karşı şiddet de büyük günah. Yine İslam’a göre şiddeti uygulayanın yaptıklarına seyirci kalmak, görmemezlikten gelmek ya da oturduğu yerden ayıplamak da büyük bir vebal. Şiddet gören kadına karşı sadece aile efradı ve güvenlik güçleri değil komşuları da sorumludur.” deniliyor... Bu görüşe kimse yanlış diyemez. O halde suça eğilimli gençlerin yeniden suç işlenmesini önlemeye yönelik olarak helalinden rızık kapısı sağlamamanın vebali de komşu ve yakınlarına, bilhassa da ilgili işverenlere ait olmaz mı? Bu gençler de bizim insanımız değil mi?
“Ya yeni iş alanlarında da benzer veya başka suç işlerlerse?” kabilinden oluşan endişeleri hisseder gibi oluyorum. Bu endişelerle gençlerimize iş alanlarını kapatmak, 12 Eylül 1980 darbesi sonrasında cunta lideri Kenan Evren’in siyasi sanıklar için “Asmayalım da besleyelim mi?” diyerek yaşını büyütüp idam etmesine meşruiyet kazandırmakla eş anlamlıdır. Çok değil, sadece yedi tekstil işverenimiz, birer gencimize kapısını açsa ve bu gençlerimiz de güveni kötüye kullanmadan dürüst bir şekilde çalışsa; bataklığın en azından bir bölümü kurutulmuş olmaz mı?
İşin burasında; Başbakanımız Recep Tayyip Erdoğan’ın da bazı konuşmalarında atıfta bulunduğu ünlü şair Nazım Hikmet’in;
“Ben yanmasam,
Sen yanmasan,
Biz yanmasak,
Nasıl çıkar karanlıklar aydınlığa…” dizelerini hatırlamamak elde değil…
O halde, gelin İl Emniyet Müdürlüğünün Umut Yıldızı projesine destek olmak, hep birlikte daha güzel yarınlarda yaşamak için; karaya vuran birer “denizyıldızını” da biz kurtarmaya çalışalım!
BU İNSANLAR DA BİZİM!
