GURBETTEN SILAYA UMUTLA YAŞAMAK

Tabiri yerindeyse güçlüler hep kazanmak için mücadele eder. Bunun bir örneğini Adıyaman’ımızın üzerinde oynanan oyunlarla özetleyebiliriz.  Adıyaman’ın geçmişte ve günümüzde medeniyetlere ev sahipliği yaptığından dolayı turizm potansiyelinin yüksek olduğu bilinmektedir. Ancak tarih kokan güzel ülkemizin önemli bir turizm cenneti olan Adıyaman’ımız, maalesef önemli ilgi ve alakayı almamıştır. Adıyaman’ımızın sınırları içinde olan ve dünya kültür listesinde bulunan Nemrut’a bile bizimdir diyemiyoruz. Böyle önemli gelir getirisi yüksek olan bacasız sanayiyi elbette sahiplenen olacaktır. Bunun örneklerini sıralamak istersek Milli Parklar Genel Müdürlüğü’nün Adıyaman’a verilmesi gerekirken Malatya’ya verilmesini anlamlandırmak mümkün değil. Adıyaman 1954 yılında Malatya’dan ayrılarak il statüsüne kavuşmuştur. Özetlemek istersek, baba ve anneden ayrılan sıcak bir yuva özlemiyle yaşama biçimini şekillendirmek için yola çıkan bir evladın babası tarafından önemli bir sermaye ve düzeni sağlayabilmesi için baba gözetiminde yuva kurulur. Babalar her zaman fedakar olup evlatlarının rahat ve düzenli yaşayabilmesi için yardımcı olur. ''Babalar evlattan almaz evlada verir.'' Bizlerde Malatya’dan ayrıldıktan sonra yeterli derecede ilgi ve şefkatten yoksun bırakılmışken, hâlâ bir şeylerin peşinde koşan, senaryolar üreten ve komşumuz olan Malatya’yla dostluklarımızı nasıl pekiştirebiliriz? Bir yandan Çelikhan’ı kendi sınırlarının içine katma bir yandan Nemrut’u sahiplenip kendi il sınırları içine alma gayretleri içinde bulunan Malatya, Milli Parklar Genel Müdürlüğünü aldı. Tarihten bu yana Malatya 2 tane cumhurbaşkanı 2 başbakan 1 düzine bakan ve müsteşar, üst bürokratlar vs yetiştirdi. Bunlara eklenen sanayiciler ve iş adamları, sinemacılar, sanatçılar sivil toplum örgütleriyle bir yumak olmuşlar. Helal olsun diyorum, çalışanı Allah da sever toplum da sever. Bizim Adıyaman’da ise birlik beraberlik adına uğraş veren maalesef hiçbir kurumumuz yok. Bizler dedikodu, hasutluk, çekememezlik, kıskançlık, iftira, çamur at izi kalsın safsatalarıyla meşgulüz. Geçmişten bu yana siyasi arenada çeşitli partilerde önemli görevlerde bulunan değerli siyasetçilerimiz ve bürokratlarımız olmuştur. Memleketimize faydalı hizmetleri olan da var olmayan da. Bizler ise suçu hep bu kesimlere attık. Acaba bizde hiç mi suç yok? Bizde bu birlik beraberlik olmadığı için topraklarımızı kaybettik. Şimdi ise turizmin önemli bir ili olarak Nemrut’u konuşuyoruz. Bir yandan büyük şehir olmak için mücadele eden Malatya, güzel ilçemiz Çelikhan’ı ve birkaç köyü içine alabilecek projeler peşindeler. Maalesef bizdeki bu ilgisizlik, düzensizlik ve sahipsizlik bunları da götürecektir. Bizler hep gidenin peşinden bakar dururuz. Bunun da bir anlamı yoktur. Bundan sonra çalışmalar adına neler yapılacaksa kurulacak olan bir platform çatısı altında tartışılsın. Sürekli yerel ve ulusal basında, Nemrut ve Çelikhan’la ilgili yazılan ve çizilen, sürekli gündemde tutulan bu konular bir tarafa,  çok kısa bir süre önce önemli bir seçim geçirdik. Bu seçimle beraber Adıyaman’ın iktidar partisine güvenerek verdiği yüksek oranda oyla grup başkan vekilliğini elde ettik. Akparti’nin iktidara gelişinden bugüne kadar Adıyaman’ımıza büyük çapta yatırım geldiğini görmekteyiz. Bu yatırımların devam etmesi dileğiyle… Çiçeği burnunda grup başkan vekili olan Ahmet AYDIN bizleri heyecanlandırarak umutsuzluğumuzu umuda çevirdi. Gençliğinin getirdiği enerjiyle ve çalışkanlığıyla, mecliste ve Akparti Genel Merkezinde kendini kanıtlayan, sevgi ve saygı çerçevesinde bütün kesimin dikkatlerini üzerine çeken değerli vekilimiz Ahmet Aydın’a bu görevinde  başarılar diliyoruz. Diğer yandan basınımızın güçlü kalemi kamu oyunun yakından tanıdığı gazeteci Mehmet METİNER; bir yandan sağlık dalında Adıyaman’da kendini kanıtlamış projeci, üretken ve genç Murtaza YETİŞ, bir yandan da Adıyaman’a hizmeti konusunda çok güzel çalışmalar yapmış usta vekil Mehmet ERDOĞAN’la beraber dışarıda seçilen diğer millet vekillerimizle metropolde olan ve diğer illerden seçilen siyasetçilerimiz, belediye başkanlarımız, bürokratlar, sanayiciler ve iş adamları, sivil toplum örgütleri, basınımızın güzide temsilcileriyle toplumun bütün kesimleriyle birlikten güç doğarcasına sahiplenebilmemiz adına…

Not: Bilgisiz bir kimse savaş davuluna benzer. Sesi çok içi boştur. Bu duruma düşmeme dileğiyle yarınlara umutla bakmak lazım. Ben umutluyum, ya siz?