ADIYAMANSPOR İMKÂNSIZI BAŞARDI

            Bu sezon inişli çıkışlı bir grafik çizen Adıyamanspor, son haftaya düşme potasının en dibinde, en kötü averaj, en az şans ile çıktığı maçta, şansının yardımı ve Allahın takdiri ile ligde kalmayı başardı.

Ligde kalma umudumuz elbette vardı, hiç bitmedi, hatta ben her yazımda kümede kalacağımızı dile getiriyordum, ancak son haftalarda, son dakikalarda kaybettiğimiz puanlar işimizi oldukça zora sokmuş, kurtuluşumuz adeta mucizelere kalmıştı.

Son maça çıkarken takımımızda, Emrah, Yunus, Fuat cezalı, Barış sakattı. Rakip Sebatspor özellikle ikinci yarıda müthiş bir çıkış yakalamış, son sekiz maçının altısını kazanmış, birinde berabere kalmış bir maçta ise yenilmişti.

Sebatsspor, üst üste aldığı puanlarla lige tutunmaya çalışmıştı. Gurubumuzda haftalar önceden düşmesi kesinleşen Gebzespor ile birlikte, küme düşme korkusu yaşayan takımlar, Hacettepe, Mardin, Akçabatsebat, ve Adıyamanspor idi. Ben Mardin maçından umutsuzdum, tek şansımız Sarıyerin Hacettepeden puan alması, Adıyamansporum Sebat’ı yenmesi idi.

Dünkü karşılaşmada Adıyamanspor çok zaman ki gibi yine yalnızdı, tribünlerde olması gerekenler yine yoktu, takıma yine seyirci sahip çıkmıştı. Gerçekten inanmış üç – beş bin kişi takımımızı hayata bağladı, ligde kalma yolunda çok önemli destek sağladı. Maça ekibimiz çok inançlı ve hırslı başladı, maç başında rakiplerimizin sonuçları bizi ilgilendirmiyormuş gibi oynadık. Nitekim ilk golü de 23. Dakikada günün başarılı ismi Bedrican’ın ayağından bulduk.

Bu gole sevindiysek de, Mardin ve Hacettepeden gelen gol haberleri ile umutlarımız bir anda düşüşe geçti. İlk golümüzden on dakika sonra bu defa Turgay’ın penaltı golü ile durumu 2-0 yapıyorduk, ama bu skor dahi bizi çok sevindirmiyor, kümede kalmamıza yetmiyordu.

İkinci yarıya futbolcularımız rakiplerimizin galibiyet haberlerini almış olarak sahaya çıkıyor, bu sonuçlar futbollarına direk yansıyordu. Maç 2-0 iken bulduğumuz net pozisyonları isteksizlik ve iştahsızlıktan atamıyor, Mardin ve Ankara’dan gelecek gol haberleri ile teselli bulmaya çalışıyorduk.

İkinci yarının ortalarında sevindirici haber Hacettepe maçından geliyor, Sarıyer beraberliği yakalıyor, iki dakika sonra 2-1 öne geçiyordu. Bu haber bir anda tribünleri bayram yerine çeviriyor, üç dakika sonra Hacettepe duruma tekrar denge getiriyor maç 2-2 oluyordu. Bu skorlar önce teknik heyete, sonra da futbolculara ulaşıyor, tribünle birlikte sahadaki futbolcularımızda coşuyordu. Rakip A Sebatspor Adıyamanspor’un bu hırslı oyunu karşısında oyun kurmakta zorlanıyor, hınçlarını hakemden ve futbolcularımızdan almaya çalışıyorlardı.

Sebatspor 71. Dakikada bir gol buluyor, bu gol onları umutlandırırken bizi de iyice strese sokuyordu. Bir yandan Hacettepenin beraberliği, bir yandan Sebattın golü, lige tutunma umutlarımızı zora sokuyordu.

ALKIŞLAR ÖNCE FUTBOLCULARA SONRA SEYİRCİYE

            Sezon içerisinde büyük fedakârlık yapıp, bazen parasız, bazen tarafsız, bazen de sakat maçlara çıkıp zor günde takımı yalnız bırakmayan, sahip çıkan Futbolculara, sezon içinde Adıyamansporun içerde ve dışarıdaki maçlarında, sıcak- soğuk demeden takımın yanında yer alan, cefakar genç seyirciye. Sezonun en önemli karşılaşmasında futbolu pek sevmememsine, Adıyamanspor maçlarını izlememesine rağmen, bu zor sınavda en önemli maçta takımının yanında yer alan duyarlı Adıyamanlılara, kocaman teşekkür ediyorum.

Her şeye rağmen dün saha da inanmış 11 sporcu, inanılmaz hırsları ve enerjileri ile galibiyette baş rol oynadılar. Dünkü maçta Kaleci Erman, benim kadar heyecanlı olsaydı, her halükarda birkaç gol yerdi. Sezon başından beri birçok maçta yer alıp başarı gösteren  Samet, dün yine harikaydı. Erdi bu sezon takımda en çok yer alan sporcularımızdan biriydi, üstelik haftalardır üç sarı kart ile oynuyordu.

Orta sahanın dinamosu Ersin sahada basmadık yer bırakmadı. Hüseyin ileride, sağda, solda, defansta kısaca her yerdeydi. Hüseyin ilerisi için golcülüğünü ön plana çıkarmalı, gol atmalıdır. Bedrican, fiziki özelliklerine rağmen çok hızlı ve seri, yeteneklerini futbolculuk gerekleri ile birleştirirse Türk futbolu büyük bir yetenek kazanır. Mustafa dün görevini yerine getiren futbolcularımızdan idi.

Ofansif yönü iyi, defansta biraz daha sağlam durmalı. Hakan, çalışırsa her zaman iş yapabilecek bir yapıya sahip. Turgay, dünkü maçın en iyilerinden idi. Keşke Göztepe maçında penaltıyı o kullansaydı. Serkan uzun aradan sonra sahada olmasına rağmen, sağ kanatta çok güzel işler yaptı.

Ferit, kaptan olarak çıktığı maçta, takımını çok iyi yönetti, oyunu dinlendirdi, hareketlendirdi, ileride Adıyamansporda oynamak istiyorsa, yeteneklerini sahaya yansıtmalı. Eyüp Küpeli, sezonun can simidi oldu. Kritik maçlarda oyuna girip takımı adına verimli işler yaptı. Eyüp Rıdvan, şans verilmesi halinde her zaman takımda oynayabileceğini gösterdi.

Cezalı olup bu maçta oynayamayan Kaptan Fuat, sezon ortası gelemsine rağmen takımın toparlanmasında önemli görevler üstlendi. Barış, sakatlığına rağmen son ana kadar takımı yalnız bırakmadı. Kısaca, futbolcuların büyük kısmı üstüne düşeni yaptılar, birkaç tanesi zor günde takımı yalnız bıraktıysa da burada onları belirtmeye gerek yok, yönetim onlara gerekli notu verecektir. Teknik heyet bu zor ve olumsuzluklara rağmen, ekibine güvendi, imkânsız gibi görüneni başardı.

Burada, başta M Ali Hoca olmak üzere, yardımcılarını, özellikle Özcan Bozdoğan’ı hepsini tebrik ediyorum. Onların bu inanç ve isteği takımızı kümede bırakıyor, bize de sonsuz mutluluk yaşatıyordu.

BAŞARI DA BAŞARISIZLIKTA BOZDOĞAN’IN

            Uzun yıllardır Adıyamanspora başkanlık yapan Növfel Bozdoğan, artık şapkasını önüne koyup düşünmeli. Çok değil daha birkaç sezon önce yine son hafta, son dakika golü ile ligde kalmıştık. O zaman avantaj bizdeydi, galibiyet bizi ligde bırakıyordu, ama bu sezon durum çok farklıydı, Allahtan tüm gelişmeler lehimize oldu ve ligde kaldık.

Şimdi böyle güzel ve sevindirici bir sonuçtan sonra takımı, başkanı eleştirmemizin zamanı ve yeri değil ancak; ikidir bu sıkıntıları bize yaşatan ekip bu duruma artık dur demeli.. Sorun nerde, Növfel Bozdoğan neden yalnız bırakılıyor, futbolcular neden dilenecek duruma getiriliyor, bu kulüp, Bozdoğan ailesi ve birkaç seyircinin takımı mı?

Son hafta benle birlikte onbinlerce kişi öldü- öldü dirildi. Maçtan sonra Özcan Bozdoğan ruhen ve bedenen çökmüş, Növfel Bozdoğan ayakta zor duruyordu. Şunu da belirtmek lazım, takım küme düşseydi, fatura Bozdoğan ailesine kesilecekti, şuan zoru başarıp ligde kalabildiysek bunda en büyük pay Növfel Bozdoğan’ındır.

Başkan tecrübesini konuşturdu, Allahın yardımı ile lige tekrar tutulmamıza vesile oldu, dedim ya, başarısızlık onunsa, başarı da onundur. Gerçi son hafta ligde kalmak ne kadar başarı diyebiliriz, ancak bu sezonda şartlar böyle oluştu.

Takımın ilerde tekrar bu durumlara düşmemesi için,  Başkan gelecek için iyi düşünmeli, isabetli karar vermeli, yoksa hem kendini, hem de bizi heba edecek, birilerini kalpten götürecek.