Bir yılı kapatıp yeni bir yıla girerken insan daha iç açıcı şeyler, umut verici gelişmeler yazmak ister. Karamsar tablolar çizmek hiç kimsenin arzu ettiği bir durum değildir. Ne yazık ki, Samsatlı olarak içinde bulunduğumuz durum, kesinlikle böyle bir giriş yapmaya elvermemektedir. İster istemez, mevcut durumu yansıtmak durumundayız; çünkü yazı yazan ve çizenlerin bir görevi de mevcut durumu objektif bir biçimde, olduğu gibi yansıtmaktır.
Samsat’a dışarıdan gelen birisi ilk bakışta, Samsat halkının yüzündeki bezginlik, umutsuzluk ve karamsarlık ifadelerini kolaylıkla fark edebilir. Halkımız, yaşamdan umudunu kesmiş, adeta yaşama küsmüş bir vaziyette, yarının ne getireceğini bilmeden, bir belirsizlik helezonu içinde geleceğe doğru yol almaktadır. İnsanların üzerine ölü toprağı serpilmiş gibi, ilçede adeta bir ölüm sessizliği hâkimdir. Akşamları köpek havlamalarından başka bir ses duymak mümkün değil.
Bu durumun birçok nedeni olmakla birlikte en başta gelen nedeni, gelecekle ilgili, ilçenin gelişip yaşamaya elverişli hale geleceğine olan inancın yıkılmasıdır. İlçe halkında, geleceğe duyulan güven tamamen yok olmuş durumdadır. Bu nedenle insanlar, serüvenini tam olarak bilmediği meçhul bir geleceğe doğru yolculuğa çıkmış bulunuyorlar.
Geleceğe duyulan güvensizlik, insanların birbirlerine karşı olan güven duygularını zedelemekte, samimiyetsiz bir halet-i ruhiye içine girmelerine yol açmış bulunmaktadır. Dün; “seninle her şeye varım, ölümüne seninleyim” diyen insanların bugün; seni görünce yan çizmeleri, seninle karşılaşmamak için türlü bahanelerin arkasına sığınmalarını başka ne ile izah edebiliriz? Bu durumda başımızı ellerimizin arasına alıp düşünmemiz gerekmez mi?
Samsat halkının irade beyanında; ne yazık ki, hizmet üretme ve geleceği inşa düşüncesinden çok, intikam duygusu belirleyici olmaktadır. “Şimdiye kadar yönetim imkânlarından başkaları faydalandı, şimdi sıra bizde” ya da “Şimdi başkaları faydalanıyorsa, ileride sıra bize gelecek, böylece karşı taraftan intikam almış olacağız” düşüncesi insanları harekete geçiren biricik etkendir. Böyle sakat bir düşünceden sağlıklı bir sonuç çıkmayacağı ise herkesin malumudur.
Bu tarz bir düşünce; insanların sağlıklı muhakeme yapmasını engellemekte, yarının inşası konusunda en ufak bir adım atılamamaktadır. Dolayısıyla, ilçenin imar ve ihyası noktasında yola çıkanların, ileride hayal kırıklığı yaşamamaları için, bu durumu hesaba katmaları, kendileri açısından bir zorunluluktur.
Bu sakat zihniyet sürdüğü müddetçe, ilçenin ihyası ve kalkınması konusunda bir arpa boyu yol almak mümkün değildir. Gidişat hep bir kısır döngü içinde cereyan edecek, ileriye doğru bir adım atmak asla mümkün olamayacaktır!
Bu vesile ile, yeri gelmişken bir konuyu tekrar irdelemek istiyorum Daha önceki bir yazımda, ‘Samsat’ın geri kalma nedenleri’ konusunu işlediğimden bu nedenleri, burada,tek tek sayacak değilim. Yalnız bunlardan bir hususun altını özellikle çizme gereği duyuyorum: O da, Samsat’ta görev yapan kamu görevlileri ile öğretmenlerin Adıyaman’a gidiş-geliş yapma konusudur. Bilindiği gibi ilçemizin geri kalmasının önemli nedenlerinden birisi, yıllardan beri süregelen bu uygulamadır. Samsat’ın kalkınmasını kendilerine dert edinenlerin bu konuda ellerinden gelen tüm çabayı göstermeleri kaçınılmaz bir görevdir. Bir şekilde bu uygulamanın önünü almak zaruri bir hal almıştır. Bir yerleşim biriminde bürokratların ikamet etmemesi, oranın gözden çıkarıldığının en açık bir göstergesidir. Bu durum aynı zamanda ticari ve ekonomik hayattaki durgunluğun da başta gelen nedenidir.
Bu konu temcit pilavı gibi, yıllarca ısıtılıp durdu; fakat bu noktada yol almak, bugüne kadar, maalesef mümkün olamadı! Başta Kaymakam ve Belediye Başkanı olmak üzere, bu konuda gerekenleri yapmak ilçenin yöneticilerine düşen bir görevdir. Yetkililerin işe el atmaları ve yaraya neşter vurmaları kaçınılmaz bir zorunluluktur. Kaymakamlar geçici bir süre için ilçede görev yaptıklarından, yıllardan beri süregelen bir uygulamaya el atmakta isteksiz davranabilirler. İlçenin yerli yöneticileri olarak Belediye Başkanları’nın bu konuda her imkânı zorlamaları ve ne yapıp edip bir şekilde bu olumsuz gidişatın önüne geçmeleri gerekir.
İlçenin kalkınması ve ihyası konusunda içinde bulunduğumuz zaman dilimi itibariyle birçok fırsat ne yazık ki, kaçmış bulunuyor. En başta, ilçeden göç edip, yurdun değişik yerlerinde, yeni bir yaşam kuranların, ilçeye geri dönmeleri artık mümkün değildir. Hiç değilse, bundan sonra meydana gelecek göç olaylarının önüne geçmek ve kanamayı durdurmak, çözüm noktasında öncelikli hedef olmalıdır. Umut Kaf Dağı’nın arkasında da olsa, sorunun çözümü noktasında, umutlu olmak olmazsa olmaz bir şarttır.
Yeni yılın, ülkemiz ve ilçemizde hayırlı gelişmelerin başlangıcını teşkil etmesini diliyor, milletimize ve ilçemiz halkına sonsuz mutluluklar diliyorum.
SAMSAT’IN GELECEĞE YOLCULUĞU
