Yaklaşık 25 yıl önce Samsat İlçesi’nin Atatürk Baraj gölü sularının altında kalması üzerine yeni ilçenin Örentaş Köyü’nün Güney-Doğu cephesinde kurulması halkta heyecan uyandırmış, bu gelişme büyük bir sevinçle karşılanmıştı. Ne de olsa, sıfırdan kurulan bir ilçe söz konusuydu. Avrupa standartlarına ve projelerine uygun olarak planlanmış ve inşa edilmişti. Ayrıca Samsat halkı göçebe durumuna düşmekten kurtulacak ve kaldığı yerden aynen devam edecekti.
Yeni ilçe, coğrafi konum itibariyle yerleşime son derece elverişli bir alanda kurulmuştu. Her ne kadar, ulaşım yönünden, kör nokta diye tabir edilen bir konumda ise de, hem göl kıyısında olması hem de düz ve geniş bir alana sahip olması ilçenin gelişme yönündeki artılarıdır.
Büyük hayallerle kurulan ilçeyle ilgili olarak beslenen umutlar her gün azalmakta ve yerini umutsuzluğa terk etmiş bulunmaktadır. Baraj suyunun yükselmesi ve eski Samsat’ı aniden basması, yeni ilçenin de henüz yerleşime tam anlamıyla hazır olmaması nedeniyle çoğu aile geri dönmek düşüncesi ile, başta Adıyaman ve Kâhta olmak üzere yurdun değişik yörelerine göç etmek zorunda kaldılar. Fakat aradan yıllar geçince halktaki, Samsat’a geri dönme düşüncesi, yerini bulundukları yerlerde kalma düşüncesine terk etti. Böylece Samsat’ın yeniden ihya edilmesi yolundaki ilk adım başarısızlıkla sonuçlanmış oldu.
Öte yandan Samsat’ta görev yapan kamu görevlileri ilk başlarda sahip oldukları, kamu lojmanlarında ikamet etme düşüncesinden vazgeçip, Adıyaman’a gidiş-geliş yapma yoluna gittiler. Söz konusu uygulama her geçen gün yaygınlaşarak devam etmektedir. Şu anda öğretmenler dâhil, kamu görevlilerin büyük ekseriyeti Adıyaman’da ikamet etmektedirler.
Tüm bu uygulamalar birlikte değerlendirilince, ilk başlarda, Samsat’ı ihya etme fikrinin gittikçe terk edildiğini, Samsat’ın yavaş yavaş gözden çıkarıldığını müşahede etmek pekâlâ mümkündür. Bu görünüşü ile Samsat, ölüme terk edilmiş hasta misali, yok olmaya doğru hızla yol almaktadır. Şu anda Samsat’ta ikamet edenlerin büyük çoğunluğu başka yerlere gitmeye imkânları elvermeyen, maddi yönden zayıf olan ailelerdir. Yani, şu anda, Samsat’ta kerhen bir ikamet söz konusudur.
İlçemizin dışarıya sürekli göç vermesinin bir nedeni insanların rahata düşkünlükleri ise, diğer bir neden de ilçede, imar noktasında, hizmetlerin gerektiği şekilde yapılmamasıdır. İlçe kurulduktan bu yana, neredeyse, 25 yıl geçmesine rağmen, doğru dürüst su sorunu bile çözülebilmiş değil. Halk, kullanılması dahi sakıncalı olan göl suyunu içmek zorunda bırakılmıştır. Bulunduğumuz zaman dilimi itibariyle, ülkemizde susuz köy bile kalmamışken, Samsat halkının baraj suyuna mahkûm edilmesi, ilçemiz adına utanılacak bir durumdur. Halkımız, hiçbir zaman bu durumu hak etmiyor ve buna, kesinlikle müstahak değildir. Halkın ilçeyi terk etmesinin başka bir nedeni de, istihdam sorunudur. İlçe halkı büyük bir istihdam sorunu ile karşı karşıya olup, ilçede işsizlik had safhadadır. Dolaysıyla, insanların geçimini sağlayamadıkları bir yerde ikamet etmesinin fazla bir anlamı olamaz!
Son zamanlarda yurdun değişik yörelerinde yaşayan Samsatlılar, “Samsat Haber” sitesi aracılığı ile çeşitli konulardaki görüşlerini iletme fırsatı yakalamış bulunuyorlar. Bu meyanda; Samsat’a övgüler dizilmesi, ‘Samsat sevdası’ istikametinde görüşler beyan edilmesi, ayrıca yılın belli günlerinde, yurdun değişik yerlerine dağılmış olan Samsatlıları buluşturan toplantılar tertiplenmesi, Samsat’ı ihya noktasında, soruna herhangi bir katkı sağlamaz. Bu sadece bir nostaljidir. Geçmişi yâd etmek ve hasret gidermek açısından bir öneme sahiptir, o kadar.
Bununla birlikte, bu tür toplantıların büsbütün faydasız olduğu da söylenemez. En azından bir işe girişmenin ilk adımıdır bu. Benim edindiğim izlenim, sanki bu toplantılar amaçmış gibi lanse ediliyor. oysa, toplantılar amaca gitme yolunda sadece birer araçtır. Bir işe girişirken araçla amacın yer değiştirmesi, o işin kilitlenmesinin başta gelen nedendir.
Samsat’ın ihya edilmesi konusunda, ciddi olarak çözüm isteyen herkesin taşın altına elini koyması gerekir. İnsanların, gerekirse fedakârlıkta bulunması, rahat ve lüks yaşamdan taviz vermesi samimiyetin bir gereğidir. Bu konuda söylenen sözlerle, yapılan eylemler birbirini teyit etmelidir. Yoksa, söylenenler sadece lafta kalsa bu, ‘hariçten gazel okumak’tan başka bir anlam ifade etmez!
Doğrudur, icra ettiği işi ve yaptığı görevi gereği veya başka gerekçelerle yurdun değişik yerlerinde ikamet etmek zorunda kalan insanları anlıyorum; fakat bunun yanında, şu anda emekli olmuş ve Samsat’a yerleşmeye engel bir durumu olmayanlardan acaba, kaç kişi Samsat’ta yaşamayı kabul eder, bunu içine sindirir? Bu sorunun tek bir cevabı vardır: Hiç kimse.
Doğrusu, ilerisi için, fazla umut ışı görünmemekle birlikte, yine de, umutlu olmak, çözüm noktasında, olmazsa olmaz bir şarttır. Bu kısır döngüyü tersine çevirmek ve Samsat’ın makus talihini yenmesi için gerekli girişimlerde bulunmak, tüm Samsatlılar için vazgeçilmez ve ertelenemez bir görevdir.
Bu noktada, herkesin samimi olması ve elinden gelen tüm çabayı göstermesi dileği ile…
SORUNUN KAYNAĞINA İNMEK
