Uzlaşmacı olanlar en çok aynı dili konuştuklarıyla uzlaşırlar, çatışmacı olanlar en çok aynı dili konuştuklarıyla çatışırlar...
Aynı dili konuşacak olursa herkes; kavgalarda, barışlarda derinleşir...
Peki, aynı dili kullanan bizler, aynı dili konuşuyor olmanın nimetlerinden ne kadar faydalanıyoruz?
Türklerle ya da Kürtlerle aynı dili konuşuyor olmamın bana ne faydası var?
Benimle aynı dili konuştuklarından utanç duyduğum nice Türk ve Kürt tanıdım...
Faşizmi içlerinde barındırdıklarından nefretime mazhar olan, insanlıktan utanmama sebep bu kişilerin, Türk ya da Kürt olmalarının hiç bir önemi yok…
Dinlemekten vazgeçmiş böylesi kişilerin aynı dili konuşmamaları, hatta mümkünse hiç konuşmamaları bence daha makbul...
Irklarını her ne sebeple olursa olsun, ötekinden üstün gören böyle insanların, düşünce diye oluşturduklarının, bizim lügatimizdeki karşılığının düşünce olmadığını bilmelerini isterim…
Konuştuklarından, yazdıklarından niyeti anlaşılan böylelerinin açık bir şekilde dile getiremediği düşüncelerinden ötürü kimileri anlayamayabiliyor fikirlerini...
Böyle düşünen Kürtlerde, Türklerde bizi yargılama zahmetinde bulunuyorlar üstelik...
Böyle Kürt olur mu?
Böyle Türk olur mu?
İnsan olmaktan başka hiç bir iddiası olmayanlar için, hiç bir değerlerinin olmadığını bilsinler...
Yargılama zahmetinde bulunup Türklük ya da Kürtlük oranımızı ölçmesinler...
Babaları tarafından sıklıkla Kürt ya da Türk oldukları hatırlatılacak şekilde büyütülmüş bu küçük insanların, bilmeleri gereken bir şey var, oda hiçbir ırkın başka bir ırktan üstün olmadığı gerçeği…
Hiç bir ırkın başka bir ırktan üstünlüğü olmadığını kabullen diğer çoğunluklarla, aynı dilleri konuşuyor olmaktan her zaman onur, gurur duyacağım...
Bu şekilde düşünen diğer çoğunluklarla da aynı dili konuşamamanın üzüntüsünü duyacağım...