Herkesi sıradan görüp kendilerini dev aynasında görenlere ithaftır. Sizin gibi büyükler karşısında, 7 cüceler bile eminim dev gibi kalacaktır.
Hokkabazlığın ve laf ebeliğinin para ettiği yerlerde marifet para etmez.
Gönüllere girmeye çalışan insanlar beşeriyete yeni bir eser bırakmak için çabalar, ortaya koyduğu eseri ile övünür. Hiç bir işe yaramayanlar ise laf üretir ve kibirlenir.
Eskiden insanlar haddini bilirdi, köyde çobanlık yapana baş vezirlik verilse ben kimim ki? Derdi. Reddederdi. Şimdi marifeti olanın da olmayanın da gözü reisi cumhur olmakta.
Marifeti olanın yaftaya ihtiyacı yok. Günümüzde ise marifeti olmayanın yaftadan başka hiç bir şeyi yok.
Herkes "ben bir şeyler üretiyorum" diye övünüyor. Ne ürettiğine bakanlar olmuyor. Yeni emekleyen çocuğun övünerek k...a...k…a sını gösterdiği gibi. İnsanlık da çocuk mesabesinde mi yoksa?
Kardeşlik duygularıyla insanları bir araya getirenler ne zamandan beri sıradan insanlar oldu. Beşeriyete insan olmayı uzaylılar mı öğretecek. Kıskanç duygularla yazmak ne zamandan beri hüner oldu. “merdi kıpti şecaat arzederken sirkatin söyler” sözünü iyi okumak gerek.
Aslında İslam’dan önce Mekke toplumu suretten cehaletin sirayet ettiği bütün toplumların ortak adı, düşünemeyenlerin değil, tam aksine düşünüp tartan fakat menfaati ile ters düştüğünde hakikati dahi reddedenlerin ortak adı Cehalet.
Birlik ve Beraberliğin, kardeşlik ve dayanışmanın kötü olduğunu kim söyleyebilir ki? İnsanlıktan pay almış hiçbir beşer bu kavramların gönül yağlarını eriten sıcaklığına hayır diyemez lakin eğer birlik ve beraberlik Cahiliye egemenliği karşısında El-Emin’in etrafında toplanmak ise Ebu Cehil bu birlik ve beraberliği sever mi?“Sen de ancak bir insansın” hitabının sahibi El-Emin… Sıra dışı bir insan Ebu Cehil… ne kadar düşündürücü değil mi?
Mekke eşrafından fakat fakir, güvenilir bir Peygamber. Tek amacı İnsanları Hak olan dine davet etmek. Bir ücret yok. Tam aksine bedel, bütün insanlığın maruz kaldığı hakaret ve zulüm kadar, buna rağmen, cahiliye mantığı işte; Muhammed de bizim gibi yemek yiyiyor, çarşı- Pazar dolaşıyor, O da bizim gibi sıradan bir insan, bize meleklerden bir peygamberin gelmesi gerekmez miydi? Diyorlardı. Cahiliye toplumu da Sıradan bir insan Peygamber değil sıra dışı bir melek peygamber bekliyordu.
Göz, kulak, el ayak ile bakacak olsanız bütün insanlar eşit. Fakat her ne kadar bu uzuvları taşıma açısından bir ortaklık var ise de öz olması açısından insanlık çok farklı bir kavram. Özde insan olmak farklıdır ki, Muhammed insanlığı, Müseyleme de insan görünümlü vahşiliği ve barbarlığı temsil eder, bunun içindir ki Hz. Muhammed’e “Emin” sıfatını verenler Müseylemeye “Kezzab” (Çokça yalan söyleyen) sıfatını verdiler. Neden mi? Hz. Muhammed’in mübarek ağızlarından, sevgi, saygı, merhamet, kardeşlik gibi kavramlar sudur olurken, Müseylemenin pis kokan ağzından ancak “kurbağa oğlu kurbağa” sözü çıktı da ondan.
Şimdi asıl konumuza dönelim değerli kardeşlerim, kahve masaları dışında dört insanın yan yana gelmediği ilçemizde, eğer birileri kalkıp kardeşlikten bahsediyor ve bayramlarda bir araya gelme planları yapıyor ise bunu da bir yerlere çekmenin hiçbir manası olmasa gerek.
Elhasıl değerli kardeşlerim, sıradan olanlar kardeş duygularla bir araya gelirler, sıra dışı olanlar da ayı balçıkla sıvamaya çalışırlar.
SIRADANLIK
