ADIYAMAN DEPREMİ...

Bir Şubat soğuğunda herkes derin uykuda,

Eser kalmadı birden o tarihi dokuda.

Beynim dövüldü sanki tokmaklarla sokuda,

Hakk’ın verdiği emir İsrafil’e sur oldu.

Koptu kızıl kıyamet dünya bize dar oldu...

Buluttan boşalınca sağanak yağmur boran.

Adıyaman yıkıldı olmadı halkı soran.

Acı haberler oldu hasta kalbimi yoran.

Onca yaşanmışlıklar bilinmedik sır oldu.

Koptu kızıl kıyamet dünya bize dar oldu...

Çalkalandı koca dağ göller denizler taşkın.

Arafta kaldı ruhum, şehir şaşkın ben şaşkın.

Ruhlar bedenden çıktı ceset on bini aşkın.

Aşkla coşarken içim, sanki kızıl nar oldu.

Koptu kızıl kıyamet dünya bize dar oldu...

Harebenin içine gece gündüz sızıldı

Kefensiz yatanların mezarları kazıldı.

Hepsinin taşlarına "altı şubat" yazıldı.

Anaların feryadı yüreklerde har oldu.

Koptu kızıl kıyamet dünya bize dar oldu...

Nuh’un gemisi olsa altı şubat sabahı,

Binip gitseydik burdan bulur muyduk felahı?

"Allah" dedi lisanım düşündükçe günahı,

Zakirlerin dilinde ağıt oldu zar oldu.

Koptu kızıl kıyamet dünya bize dar oldu...

Fahrettin’im acizim, kapandı tüm yollarım.

Neyleyim dünyalığı feda olsun mallarım.

Enkaz altında kaldı en kıymetli canlarım.

Gidecek yol kalmadı kara toprak yar oldu.

Koptu kızıl kıyamet dünya bize dar oldu...

Fahrettin Çelik

Adıyaman - 15.10.2023