OY…OY….

Vicdanına el koyup, kullanmazsan oyunu,

Yıllarca seyrederiz, sahnedeki oyunu.

Keçiyi  nimet sayıp, yok sayarsak koyunu,

Bir dişlisi oluruz, bozamayız oyunu.

Devleti nimet sayar, ihya eder soyunu,

Seyrettirir bizlere, bildiğimiz oyunu.

 Çok iyi bilir halkın, hem huyu hem suyunu,

En önde oturtarak, seyrettirir oyunu.

Seni öne sürerek;  biliyor ya huyunu,

Yazar saydırıp, sana yazdırır bu oyunu.

Görme, konuşma, duyma, oynatıp üç maymunu,

Koltuğuna kurulup, seyreyler bu oyunu.

O kral sofrasında sen bulamazken unu,

Timsah gözyaşı döküp senle oynar oyunu.

“İhya ederim seni, çözerek her sorunu”,

Vaatlerle ayakta, tutuyor bu oyunu.

Nesiller boyu sürer, ihya olur torunu,

Ye babam ye misali seyredip bu oyunu.

Yatırıp falakaya, ver babam ver odunu,

Uyanıp göremezsen  sahnelenen oyunu.

Kendine taraf yontar adaleti kanunu,

Zindanlarda çürürsün, bozmazsan bu oyunu.

Rahat yüzü göstermez, ne dünü ne bugünü,

Oturup seyredersen, en önde bu oyunu.

Dalıp gidersen eğer, merak edip sonunu,

Başrolde sen olursun, izletirsin oyunu.

O kadar da zor değil, görebilsek ucunu,

İnan elbirliğiyle bozarız bu oyunu.