İKİZCİKLER

Bir ana bir babadan aynı kan iki kardeş

Hüzünlü bir hikaye ; biri aç biri serkeş.

Sevgi içinde yüzer birine bin bir nimet,

Azarlarla büyümüş birine tek bir nimet.

Serpilip boy atarken günden güne birisi,

Öteki; para etmez ne ölü ne dirisi.

Birisi  basmaz yere  alışmış ya kucağa,

Ötekisi koşturur aldırmadan sıcağa.

Birisi el üstünde tutulur lala gibi,

Ötekine sığınak bir kara çalı dibi.

Midesi gurul gurul kıvranır fesadından,

Bir kuru ekmek olsun; inan yenmez tadından.

Ye babam ye misali biri epey semirmiş,

Açlıktan kıvranınca diğeri dal kemirmiş.

Biri sırt üstü yatar elini işe vurmaz,

Öteki fır dönerek yerinde bile durmaz.

Nimetler yüz pay olsa birine tek bir düşer,

Öbürü doksan dokuz payın içine düşer.

Olmadı ki cancazım; koyup birini başa,

Hiçbir vebali yokken ötekini çal taşa.

Mutlu olması için küçücük bir şey ister,

Başını okşayacak şefkatli bir el yeter.

Yapacağın tövbeyle kurtulup günahından,

Duası ihya eder, kork mazlumun ah’ından.

Aldığın o ah’ların vebali seni yıkar,

Hem de  aheste değil, inan yırtarak çıkar.

İkisi de evladı bu yurdun bu vatanın,

Ne günahı var bilmem çul üstünde yatanın.

Bu yaptığın ne dine ne de vicdana sığar,

Günahsız bu sabinin vebali seni  boğar.