Özel gün ve vesilelerde genellikle çiçek armağan edilir.
Çiçekçi kardeşlerimiz alınmasın ama;
Çiçek yalnızca göze, kitap ise beyine hitap eder. Kitap, çiçeğe göre daha uzun ömürlüdür. Çiçeğin kokusu geçici, kitabın “kokusu” kalıcıdır. Çiçeğin fiyatı kitaba göre eşit, hatta bazen daha pahalıdır.
Çiçek genellikle kamera veya fotoğraf karesinde yer alsın diye verilir, kitap ise okunsun, okunamazsa bile zihinlerde ve kitaplıkta kalsın diye verilir. Ki, kitap da aynı kareye girebilir. Kitabı taşımak, çiçeği taşımaktan daha kolaydır. Kitabın fiyatı çiçek fiyatından daha ucuzdur.
Tüm bunlara karşın, çiçeği her vesileyle hediye edemediğimiz gibi kitabı da her vesileyle hediye edemeyiz. Yani çiçeğin yeri ayrı, kitabın yeri ayrıdır. Ama nedense, konferans, tiyatro ve konser gibi etkinliklerin bitiminde o işe emek verenlere çiçek armağan edilir. Çiçeği sağ eliyle alan, kamera veya fotoğraf görüntüsü alındıktan sonra diğer eliyle oradaki görevlilerden birine bırakır. Ya geri alır, ya almaz. Ya gideceği yere götürür, ya götürmez.
Ama kitabı mutlaka götürür, okuduktan sonra veya evvel kitaplığına koyar. Okumazsa veya okumayı unutmuş olsa bile başka kitabı ararken gördüğünde hatırlar… Kendisi okumazsa bir yakını okur… Hediye eden kişi veya kuruluşu hatırlar, en azından hediyenin verildiği yöreyi hatırlar, örneğin Adıyaman’ı hatırlar… Zaten hediye verilecek kitabın baş sayfası, hediye eden tarafından önceden yazılmıştır da…
Adıyamanlı olup kitap yazan insan sayısı yüz civarındadır. Bu kitapları genellikle yayınevleri satmaz, ancak imza günlerinde veya belli vesilelerle yazarları tarafından satılır. Daha doğrusu satın alınır. İmza günlerinde milletvekili, vali, kaymakam, belediye başkanı, kurum müdürleri, sivil toplum kuruluş başkanları, iş adamları ve eş-dost davet edilir. Kimisi bir, kimisi elli adet kitap alır. Yazarın genellikle amacı toplum kültürüne katkı, kitap alanların amacı ise yazara katkıdır.
İş adamları dedim de, Adıyaman’ımızda bu tür imza günleri yılda bir değil, iki-üç yılda bir ancak yapılabiliyor. Peki bir işadamı veya maddi imkanı yerinde bürokrat; 40–50 kitap satın alarak işyerinde veya evinde kendisini ziyaret eden, bilhassa il dışından gelen konuklarına o günün anısına birer tane armağan etse zararı olur mu? Hayır, aksine hem kendisinin ve hem de tanıtım açısından ilinin yararı olur.
O halde gelin, bu imza günlerinde sadece okumak için değil katkı ve hediyeleşmek için kitap satın alalım…
Bu yazıyı niçin bu gün yazdım? Hem bu konudaki görüşlerimi paylaşmak ve hem de yarın yapılacak bir imza gününe naçizane katkı sunmak için yazdım. Kimin imza günü olduğunu hemen söyleyeyim: Adıyaman’da Olay Gazetesi yazarı olup Samsat gibi eğitim ve kültürden yeterince yararlanamamış minnacık bir ilçemizde ikamet eden Fahrettin Çelik’in Naif Karabatak’a ait İz Ajans Yayıncılık tarafından yayınlanan İnsanca Yaşama Bilinci adlı kitabının yarın saat 16.00’da ajans ofisinde imza günü yapılacak…
Samsat Kaymakamı Ahmet Dilsiz’in önsözüyle kaleme alınan kitap, daha çok gençlere hitap eden; adalet, ahlak, aile, aşk, başarı, cumhuriyet, dostluk ve ekonomi gibi çeşitli konularda gençlerin bilinçlenmesini sağlamaya dönük yazarının görüşlerini taşıyor…
Bu kitabın artık yalnızca okumak için değil, bilhassa genç dostlara hediye etmek için de düşünülebileceğine inanıyorum.
Çünkü daha geçen gün kutladığımız Kütüphaneler Haftasında dile getirildiği üzere kitap okuma alışkanlığı edinme konusunda nazik ellerimizi az-çok demeden birazcık cebimize atmamız gerek galiba…
NAZİK ELLER CEBE....jpg "m")
Özel gün ve vesilelerde genellikle çiçek armağan edilir. 
