FATMA’NIN AKİF SEVGİSİ

        Bugün köşemi kızıma bırakacağım. Samsat Lisesinde yapılan kompozisyon yarışması için 9. sınıf öğrencisi kızım Fatma Akabe Çelik’in, dereceye girmeyen ancak benim oldukça hoşuma giden yazısını sizlerle paylaşmak istiyorum.

          Sizlerinde beğeneceğine inandığım, duygu yüklü ve güzel yazısından dolayı kızımla gurur duyduğumu belirtmek istiyorum.

AKİF VE MİLLİ MARŞIMIZ

İstiklal harbinin en heyecanlı, rehavete tahammülü olmayan günlerindeydi Türk milleti.

O halde istiklalimizi anlatan birde marşımızın olması gerekmez miydi? Yorgunluğumuzu unutturacak, açlığımızı dindirecek, yaralarımızı iyileştirecek bir marş.

Öyle bir marş ki, “korkma” diye başlasın. Korkmak yakışır mıydı bunca yükü göğüsleyen bir millete.

Öyle bir marş olmalıydı ki, özgürlüğü anlatacak, bayrağı, ezanı, kahramanlığı, şehadeti, barışı anlatacak.

Kurtuluşa inanmayanları inandıracak, inananların imanlarını güçlendirecek bir marş olmalıydı.

Böyle bir marşı kim yazabilirdi? Milletine, mücadelesine inanan, yüreği vatan sevgisi ile dolu, maneviyatı güçlü bir şair yazabilirdi ancak.

Ölümü esarete tercih eden, maneviyat karşısında maddiyata tenezzül etmeyecek bir kahramanın yüreğinin derinliklerinden fışkıracak mısraları dizecek bir üstat yazabilirdi bu millete layık marşı.

Öylede oldu. Yazılan 724 şiir arasından Mehmet Akif Ersoy’un “Kahraman Ordumuza” adadığı şiiri birinci seçildi.

“Allah milletimize bir daha istiklal marşı yazdırmasın” veciz sözünün sahibi Mehmet Akif, milli mücadele yıllarındaki zorlukları ve özgürlüğe olan özlemini özetliyordu.

Sefalet ve fakirliği kendine yakıştıran Akif, kendine yakışanı yapmış, milletimize marş olacak şiirine vaat edilen birincilik ödülünü almamıştı.

Akif’i Akif yapan değerler vardı.

En başta yüreği iman ve vatan sevgisi ile doluydu. Alçak gönüllü ve dost canlısı bir insandı. Para hırsı olmayan, sade bir yaşantısı olan bir alimdi.

Akif bir asker, bir alim, bir şair, bir güreşçi, bir öğretmen, bir yönetici, bir milletvekili…

Akif mükemmel bir insandı.

Akif’in hayatı mücadele ve sefalet içerisinde geçmiş ama engin yüreği sayesinde huzur içerisinde olabilmiştir.

Akif tıpkı inandığı peygamberinin öldüğü yaşta, 63 yaşında hayata gözlerini yummuştur.

İşte, “korkma” diye başlayan ve “Hakkıdır, Hakk’a tapan, milletimin istiklâl” diye biten marşımızı ancak Akif yazabilirdi.

Kimin yüreğinden şu dizeler fışkırabilirdi; 

Kim bu cennet vatanın uğruna olmaz ki feda?
Şüheda fışkıracak toprağı sıksan, şüheda!
Canı, cananı, bütün varımı alsın da Huda,
Etmesin tek vatanımdan beni dünyada cüda.