Kendi köşemize çekilip, iç sesimizle konuşarak keşfedemeyiz gerçekleri… Kendimizi ancak karşımızdaki kişilerin bizimle ilgili söylemlerinde, tavırlarında görebiliriz. Kim bilir belki de kendimizi keşfedebilmenin asıl zorluğu da burada yatıyordur…... Hayatta ki en zor şeylerden biridir aslında, kendimizi tam anlamıyla karşımızdakine anlatabilmek. Çünkü karşımızdaki insana kendinizi tamamen anlatmak istediğimiz gibi doğru cümlelerle ifade edip edemediğimizi tam olarak bilemeyiz. Bu yüzden insanoğlu farklı yönlerini keşfetmeye çalışır. Farklılıklarını görür, kimi zaman kendinden şüphe eder, iç sesiyle sorular yöneltir kendine. Bazen kendimizle çelişirken buluruz kendimizi… Bazı zamanlarda başka insanlara tam anlatamayız düşündüklerimizi… Konuşurken, tartışırken, ağzımızdan çıkacak kelimeleri ne kadar özenle seçersek seçelim iki dudağımızın arasından çıktıktan sonra kulağa giderken bir takım badireler atlattığı da aşikar. Bu kimi zaman bizim ses tonumuzla, kimi zaman da karşımızdaki kişinin beden dilini yanlış yorumlaması ile de alakalı olabilir… Sen çok doğru bir şey söylediğini düşünürken, bir de bakmışın ki o laflar konuşmalar hiç de istemediğin yerlere gitmiş. Sonra baka kalırsın düzeltmeye çalıştıkça daha can yakıcı olur… Karşındakinin penceresinden bakarsın kendine ve ondaki seni tanıyamazsın. Söylediğin düşünülen sözler sana öyle yabancıdır ki inanamazsın ağzın açık kalır. Belki de tek derdin dürüst olmaktır, içindeki ruh halini anlamasını bekleyip, desteğini hissedebilmektir… Maalesef iletişim kurarken kullandığımız tek şey dudaklarımızdan dökülen kelimeler… Ah bir anlayabilseler kelimelerin ağzımızdan çıkmadan önceki hallerini, yaşadığımız iç çatışmalarını, neler hissedilerek söylendiğini, asıl amacının neler olduğunu ve nasıl anlaşıldığını… İçten pazarlıklı, kurnaz biri olmamanız yetmiyor. İnsanlarla iyi bir iletişim ve empati kurabiliyor olmanızın da bir önemi yok. Asıl sorun zaten bunları yapabildiğin halde anlaşılamamak veya yanlış anlaşılmak. İşte şimdi dünyanın en zor işi “ kendini doğru anlatabilmek”. O yüzden Mevlânâ Celâleddîn-i Rûmî der ki ; “Sen ne söylersen söyle, söylediğin, karşındakinin anladığı kadardır.” ve “Senin marifetin karşındakinin aklı nispetindedir.”
KENDİNİ DOĞRU ANLATABİLMEK…
