Bugünlerde gün ağarmadan gözlerim merhaba diyor hayata, Uykuyu bana çok gören, sanırım hoyrat düşünceler… Sabahın sessizliğine, Sıcak bir kahve yudumlarken araladığım penceremden düşüncelerimle yoldaş oluyorum. Saat ilerliyor… Gün doğuyor… Gözlerim yüksek binaların, küçük pencerelerine sığan hanelere takılıyor Doğan günle kiminin kışı yaza, kiminin yazı kışa dönüyor. Tabii yüreği sıcak, diliyse bıçak oluyor… Ağlamışız, gülmüşüz, hastalanmışız, iyileşmişiz artık önemi yok… Akıp giden su misali hayat, diye geçiriyorum aklımdan. Yudumladığım her bir kahvede zihnim biraz daha aydınlanıyor, Düşünceler beni üşüten rüzgâra takılıp birer ikişer terki diyar ediyorlar Biliyorum, yüksek ve bir o kadar da kalın duvarlarım var Ama hayata dair umutlarımda var… Acı hatıralarla hayat zindan olur. Şimdi gülümse ne olur, bu günler “dün” olur diyor içimdeki çocuk Son anda da olsa işte yakalıyorum ucundan hayatı…