Günlerdir kurak ve yağışsız geçen havaya inat, karla karışık yağmur çiseliyor.
Sokaklar sessiz.
Mezarlık bomboş.
Ne siren sesleri, ne telaşlı insanlar.
Yağmurun etkisiyle toz yok ama yerlerdeki tozlar çamura, sarımtırak cıvık balçığa dönüşüyor.
Deprem içerikli paylaşımlar yerini Cuma mesajlarına, yemek fotoğraflarına bırakmış durumda.
Oysa dün böyle miydi.
İktidardan muhalefete en üst seviyede misafirlerimiz vardı.
Söylemler ağıt kokuyor, görseller muhteşem, hitaplar umut vaat ediyordu.
Temizlenmiş caddelerde adım atacak yer yoktu.
Her partinin mensupları ayrı noktalara doğru hareket halinde, heyecanlı ve tatlı telaş içindeler.
Sarı, kırmızı, fosforlu yelekli insanların ellerinde süpürgeler. Adeta şehir baştan aşağı temizleniyor. Amaç gelen misafirlere mahcup olmamak.
Her sokak başında polis arabaları, ambulans sirenleri, koruma araçları, telsiz sesleri, trafik yoğunluğundan ışıklarda dakikalarca bekleyiş var.
Bu sefer geçmiş yıllarından farklı olarak ilan panolarında Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan’ın fotoğraflarından çok Özgür Özel fotoğrafları.
Ya bugün…
Evli evine köylü köyüne.
Misafirlerin tamamı gitmişlerdir.
Görevliler dinlenmeye geçmişlerdir. Allah var yoruldular.
Dışarıda ses seda yok. Günlerden Cuma olmasına rağmen hafta sonu izlenimi var, sessiz sakin.
Çöp bidonları taşmış, geçici barınma yerlerinde yaşlı kadınlar toplu taşıma araçlarına ulaşabilmek için kilometrelerce yol yürüyor. Konteynır kentlerinde devam eden su sıkıntısı, yollarda çamur bıraka bıraka seyir halinde kamyonlar. Çoğu zaman hiçbir yönlendirmesi, şerit, bilgi olmadan firmalarca keyfi kapanmış yollar. Başıboş sokak köpekleri kendilerine saçak arıyor, insanların yüzlerinde asabiyet, umutsuzluk, yılgınlık.
Yani anlayacağınız dünden eser yok.
Kaldık yine sorunlarımızla baş başa.
Herkesin hayalinde başka başka yerler ama gerçeğimiz yürünmez yollar, toz, çamur ve pislik içinde Adıyaman.
BUGÜN 7 ŞUBAT
