DEMEK BUYMUŞ..

İnsan bilmezse ne istediğini,

Seni ziyan eder hem de kendini,

Çürütürse kendi söylediğini,

İşte akla ziyan dedikleri bu.

Karaya ak derken beyaza kara,

İçini kemirir onulmaz yara,

Kıymetini anlar düşünce dara,

Başa taş çalınır dedikleri bu.

Öylesi bir yol ki girilmez baştan

Bir medet umarsın çıkan her taştan,

Kan çanağı olmuş dökülen yaştan,

Gözde fer kalmadı dedikleri bu.

Lokman hekim bile derman bulamaz,

Öyle bir derya ki yunus dalamaz,

Taşa çalar başın, nefes alamaz,

İçinden çıkılmaz dedikleri bu.

Mecnunu deliye,  Leyla çevirdi,

Ferhat’a dağları Şirin deldirdi,

Yıkılmaz Keremi Aslı devirdi,

Sevda başa sarmış dedikleri bu.

Tüten dumanıyla bir çay misali,

Kokuna özenmiş dağ karanfili,

Cana endam katan o ince beli,

Sarasım geliyor dedikleri bu.

Bir hasret dalgası sardıysa seni,

Baştan sona görüp olan biteni,

Senden ayrı kalan canda bu teni,

Sıyırıp atarım dedikleri bu.

Öyle bir sevda ki bulunmaz vaka,

Bir araya gelmez her iki yaka,

Şahidimiz olsun Zümrüdüanka,

Ara ki bulasın dedikleri bu.

Bulamadı kimse,  aradığını,

Bilemez ne işe yaradığını,

Öremedi henüz taradığını,

Yolarım saçımı dedikleri bu.

Kim nerden bilecek ne çektiğimi,

Al beni de hayat ver sevdiğimi,

Hayat  tarlasına, ne ektiğimi,

Hasatta görürsün dedikleri bu.