BİR UMUT

Yürek koskoca bir derya her acıya ayrı yanar,

Her yürekte yeşil bir dal belki bir kuş gelir konar.

Bir umut var içimizde bizi bize mahkûm eden,

O umutla yaşıyoruz, ne gelen var ne de giden.

Gelen dolu gelir bize dertlerimiz katlanarak,

Umut bizden ayrı düştü uçuyor kanatlanarak.

Yüreğimde bir dal var ki! Belki biraz erken soldu,

Ne yaprak açtı baharda, nede bir kuş gelip kondu.

Ne bir damla yeşil gördüm, hiç duymadım kuş sesini

Sararmış bir iki yaprak; göremedim ötesini.

Bir cıvıltı yukarlardan, gözlerimi açıyorum,

Süzülerek gelen bir kuş, sevincimden uçuyorum.

Gayret dedim! Biraz gayret titreterek yaprakları,

Yavaş yavaş bitiyorum, kapandı göz kapakları.

Üzerimde bir ağırlık, Bir.. İki.. Üç.. Sallanarak,

Durmadı konduğu dalda uçuyor kanatlanarak.

Bir damla yaş gözlerimde uzatarak ellerimi,

Bırakarak gitti beni, alamadım gözlerimi.

Yeşilden eser kalmamış som sarıya çalan yaprak,

Can çekişir gibi titrer, birazdan koptu kopacak.

Dalda kalan en son yaprak düşer iken yere doğru,

Bir uğultu bir karmaşa, yine aklımda o soru.

Dönerek bir bilinmeze kat ettiği en uzun yol,

Düştüğü anda bitecek kendisine biçilen rol.

Ağır ağır süzülerek yere düşen en son yaprak,

Bir ana kucağı gibi sarıverdi kara toprak.

Hep bu korkuyla yaşadı yaprak yeşereli beri,

Biliyor ki sardığını, kara toprak vermez geri.