ACI  KAHVE

Kırk yıl az zaman değil alt tarafı bir kahve,

Marifet onda değil onu pişiren elde.

Sekiz yıl geçti henüz daha çok var kırk yıla,

Ya onu da görürüz ya da yanık bir sela.

Kim bilir nice kırk yıl hatırın vardır bende,

Çok acı kahve içtim güzelim ellerinde.

Çok yol var önümüzde kahvenin hatırına,

Şiir diyerek seni yazdım her satırına.

Kırk yıllık bir zaman bu katlanmak kolay değil,

Lakin o kahveyi de içmemek elde değil.

Ne cezve ne de fincan… Acıyı tatlı kılan,

Köpüğünde bir kalp var gözlerime takılan.

İçimde bir fırtına gözlerim çakmak çakmak,

Sıcacık nefesinle derinlerde kaybolmak.

Bir, bir daha, bir daha, yudumlarken kahveyi,

Hissettim yüreğimde o titreşen gölgeyi.

Yavaş yavaş silindi o gölgenin varlığı,

Bir siluet belirdi, içime kazıdığı.

Yüzünü seçtim önce makber gibi parlayan,

Dağınık parçaları art arda toparlayan.

Yavaş yavaş belirdi en ince hatlarıyla,

Yüzünde masumiyet titrek kanatlarıyla.

Çaresizlik diz boyu, anlamsız kaldı her söz,

Derin bakışlarıyla delip geçen bir çift göz.

Bir göründün gözüme aydınlandı dört duvar,

Her ne yöne dönersem aynı çıkmaz sokaklar.

Var ile yok arası hükmeden belirsizlik,

Dayanılmaz olanı, sen var iken sensizlik.

Sen belirdin bir anda buğulu gözlerinle,

Beni alıp içine hapseden yüreğinle.