-İLÇENİN GÜLÜ –

Kırk beş, elli yaşları civarındaydı. İnce, uzun boylu, zarif ve narin biriydi. Mahallenin, belki de ilçenin başta gelen esmer güzeliydi. Bir çok mankene taş çıkartacak bir endama sahipti. Başındaki renkli yazması, yerlerde sürünen güllü siyah fistanı, topuklarını örten geniş  uzun şalvarı ve yaz kış  ayağından  düşürmediği  naylon  terlikleri  hep  aynı, hiç  değişmezdi, değitirilemezdi. Zira hiçbirinin yerine giyecek yedeği yoktu.

İlk kocası kimdi, ne zaman ölmüştü bilmiyorduk. Bildiğimiz bir şey vardı: On altı   on  yedi  yaşlarındaki  Hasan ve  Hüseyin adındaki  iki  oğlu ile  onlardan  daha küçük  iki  kızının  başsız,  direksiz, sahipsiz  kalmamaları  için  hiç de  dengi  olmayan  Kısa  Mehmet ile  evlenmeyi  hemen  kabul  etmesiydi. Namus ve ahlak numunesiydi. Dul kadınlığına en ufak bir fiske gelmesine asla tahammülü yoktu.

Mahalenin en fakirlerindendi. Buna karşın, durumundan hiçbir zaman şikayetçi  olmaz,  onu  dile  getirmezdi. Bunun yanında başka “en” leri de vardı: En neşeli, en sevimli, en güleryüzlü, en konuşkan, en hoş sohbet biriydi. Temizlikte de  “en”  sayılırdı.  Giysileri, çocuklarının  üstü  başı, Kısa  Mehmet’in  elbiseleri, oturdukları evleri…Her  ama  her şeyiyle  pırıl  pırıl  bir  insandı.

Sabahların değişmez kahvaltısı mercimek çorbasından sonra üç dört yaşındaki kızını  kucağına alır; mahallenin, mahallelinin  tek  tek  kapısını  çalar, hal  hatır  sorar, gerekirse ev işlerinde  yardım  ederdi.  Bunu; hiçbir beklenti için değil komşuluk hatırı için yapardı. Komşuları da onunla her türlü sorun ve sıkıntılarını paylaşır, onunla güler onunla ağlardı. Gittiği her komşusu, onu asla boş göndermezdi.  Yiyecek, içecek, giysi, ev eşyası vb. bir şeyler vermeden göndermezlerdi. Bunları almadan epey direnir, reddeder fakat komşularının yeminli ısrarları karşısında onları kırmazdı. Dört çocuğunu hep böyle namusuyla, onuruyla, kişiliğinden ödün vermeden, kimseye boyun bükmeden yetiştirmişti.

Kadınla  kadın, erkekle erkek,  çocukla  çocuktu. Bu güzellik ve özelliğiyle yalnız  mahallenin  değil, bütün  ilçenin idolü  ve  tek  sembolüydü. Nur içinde yat Nuriye teyze…  Mekanın cennet  olsun.