İlimizdeki eğitimde başarısızlığın en büyük nedeni yetkililerin vurdumduymazlığından kaynaklanıyor.
Bu durum Adıyaman’ın eğitim sorununu konuşurken çok ciddi ve büyük bir sorun ile karşı karşıya olduğumuz anlamını taşıyor.
Bu sorun mahalli imkanlarla çözülecek bir sorun değil.
Bazı velilerin çocukları daha ilkokul yaşlarından itibaren gelir getiren bir meta olarak görmesi benim çocuklarımızla ilgili endişelerimi artıran en önemli sebeptir.
Kendisi kahvehanede oturup oyun oynarken, küçük çocuk pazarda ya el arabası ile çalışıyor yada sokakta ayakkabı boyacılığı yapıyor.
Hayatımı velilerin ve çocukların yaşadığı bir mahallede geçirmiş bir birey olarak birçok olumsuz olaya şahit olduğumu söyleyebilirim.
Çocukların en masum olduğu ve oyun oynayıp koşmaları gereken yaşlarında hayat oyununun en acı rolünü oynamaları çok acı bir durum.
Bu durum toplumumuz için yüz karasıdır.
Bu çocuklar sıradan her çocuk gibi çocukluklarını yaşamalılar.
Bu çocuklarımızın topluma yararlı birer birey haline gelmesi için hepimizin bir şeyler yapması gerekir.
Devlet büyüklerimizin ve özellikle eğitimcilerimizin bu çocukların topluma kazandırılması için çok çaba göstermesi, sokaktan kurtarması gerekiyor.
Çocuklarımızı topluma kazandıracak ve yararlı birey haline getirecek projelere kafa yormalıyız.
Yoksa yarın bu çocukların yapacakları yanlışlıkları düzeltmek için çok ama çok projeye kafa yoracağız.
YETKİLİLER NE ZAMAN GÖREVLERİNİ HATIRLAYACAKLAR?
