KAVGA SİYASETİ

            29 Mart 2009 tarihinde yapılacak Mahalli İdareler Genel Seçimlerine sayılı günler kaldı.

           Bütün adayların ve partilerin torbasındakini dökme zamanıydı aslında geride bıraktığımız 1-2 aylık süre zarfında.

             Bu süreçte il mitingleri yapıldı, televizyon programları yapıldı. İlanlar, afişler, posterler bakımından bakarsak her şey tamamdı. Gürültü kirliliği de işin cabasıydı.

             Ancak, en çok dikkatimi çeken husus hala kavga edilerek yapılan siyaset anlayışının devam ediyor olmasıydı.

              İl mitinglerine bakalım. Genel başkanlar geliyor her gece televizyonlarda yapılan konuşmaların versiyon değişikliği ile aynı şeyleri bütün illerde tekrarlayıp duruyorlar. Bu seçimin mahalli seçimler olmasına karşın aday olan belediye başkan adayları veya il genel meclis üye adaylarına bile söz hakkı doğmuyor.

            Genel Başkanlarda diğer genel başkanlara laf atıp durdular. Halkın önüne proje sunmak, kendini ifade etmek yok.

              Biri birine namert der, diğeri önce adam ol der. Hatta iş o kadar uzar ki, genel başkanın biri bunları da yeterli görmeyip “ağız tadıyla küfür bile edemiyoruz” der.

              Yani hakaretler ve ağız dalaşı ile yapılan kavga siyaseti yürüttüler yine bu seçimde de. Tıpkı, 1950’li yılların Menderes-İnönü, daha sonrasında Demirel-Ecevit kavgaları gibi sahnelerde şimdide Erdoğan-Baykal kavgaları başladı.

             Seçimlerde kalite ve heyecan olduğunu söyleyemiyorum ne yazık ki. Adaylar, hizmetlerle veya yapacakları ile halkın karşısına çıkmak yerine genel başkanların arkasına veya partisinin geçmiş başarılarının arkasına gizlenerek seçime gidiyorlar.

              Halkı oyalayarak seçimlere sürüklediler bence. Erdoğan, Baykal’ı meydanlara davet etti. Baykal ise Erdoğan’ı televizyon programlarına. Doğru dürüst ikisi de davetlere icabet etmedi. İkisi de propaganda süresince bunlarla oyalayıp durdu.

              Diğer Genel başkanlardan biri bunu orta oyunu olarak değerlendirdi. Bir başkası da horoz dövüşü olarak. Valla benzetmeler sanki uyuyor gibi.

             Bunu Adıyaman siyasetinde de görmemiz mümkün. Adıyaman’da da proje ve hizmetlerden çok Büyükaslan-Kırmızı çekişmesi konuşuldu. Mevcut iki televizyon kanallarının birini Büyükaslan, diğerini Kırmızı kullanarak sözde belgeler ve yalanlamalarla geçirdiler. Halkın her ikisini de sorgulama fırsatı olmadı, yeterince projeler konuşulamadı.

               Ne diyelim inşallah bundan sonraki seçimlerde temiz, ahlaki ve kaliteli seçimler ile demokrasinin güzelliklerini yaşarız.

                ****

              Dün İstanbul’da beş partinin mitingi vardı. Üç tanesi Çağlayan’daydı. CHP’lilerin meydanı boşaltması sırasında, meydana girmekte olan SP’lilerle karşılaştılar. Ekranlara çok güzel sahneler yansıdı.

                Partililer, diğer partililere başarılar ve kolaylıklar dileyerek alkışlayıp, selamladılar. İşte Türkiye’nin görmek istediği manzara budur. Genel başkanlar kavga etmeye dursunlar, halk barışık ve daha demokrat.

               Seçimlerin huzur ve barış içerisinde geçmesi, milletimiz için hayırlara vesile olması dileğiyle…

Fahrettin ÇELİK