Daha önce kaçırılan iki asker ve bir sağlık teknisyeni için, Silvan’ın Bayrambaşı beldesi Dolapdere köyü kırsal kesiminde arama tarama faaliyetleri yürüten Silvan Jandarma Taktik Komando Alay Komutanlığına bağlı askeri birliğin PKK ile girdiği çatışmada, teröristlerin attıkları el bombalarının etkisi ile çıkan yangında 13 asker hayatını kaybederken 7 kişi de çıkan çatışmada çeşitli yerlerinden yaralandılar. Bu gelişme üzerine teröristleri yakalamak için bölgede geniş çaplı bir takip faaliyeti başlatıldı.
Türkiye tam da bir seçimi daha geride bırakmış, yüksek bir katılım ve temsil oranı ile milletin teveccühüne mazhar olmuş yeni meclis göreve başlamış ve meclisin içinden çıkan güçlü bir hükümetin inisiyatifinde yeni sivil ve demokratik bir anayasanın yapılması, demokratikleşme ve bölgedeki Kürt vatandaşların kültürel ve ekonomik sorunlarının iyileştirilmesi yönünde kararlı adımların atılmaya başlandığı bir zaman diliminde, bu şekilde menfur bir saldırının gerçekleştirilmesi son derece manidardır ve kesinlikle bu, tesadüfle izah edilemez.
Saldırı sırasında Çankaya’da Cumhurbaşkanı, Başbakan ve Genelkurmay Başkanı toplantı halinde. Gündemde YAŞ var. Terör de konuşulan konular arasında. Dolayısıyla söz konusu saldırıyı, ‘Ergenekon’ ve ‘Balyoz’ davalarında sanık olarak yargılanan generallerin terfi durumları ile ilgili olarak derin güçlerin (ETÖ) terör üzerinden verdikleri bir mesaj olarak da okumak mümkün.
Belli ki, Türkiye’nin gelişmesinden, güçlenmesinden rahatsızlık duyan kimi çevreler, kendileri için engel gördükleri, ülkenin olumlu seyrini tersine çevirmek için harekete geçmiş bulunuyorlar. Bu son saldırının da Türkiye’nin demokrasi yürüyüşünü tökezletmeye ve durdurmaya yönelik bir çabanın ürünü olduğu gayet açıktır. Bu çirkin saldırı, yeni bir anayasanın yapılması ve Kürt sorununun çözümü yönünde adım atılmasını engellemeye yönelik bir tuzaktır. Zaten böylesi bahaneler arayan çevreler daha şimdiden açılım sürecini ve demokratikleşme adımlarını suçlamaya, hükümeti kuşatma altına almaya başladılar.
Her zaman böyle olmuyor mu?Turgut Özal’ın silahları susturmak ve çözüm yönünde adım atmak için 1993’te başlattığı süreç de aynen bu şekilde akamete uğratılmıştı. Toplumda şok etkisi yapan büyük saldırıların hiç birisi tesadüf değil. Tokat Reşadiye saldırısı, Anayasa Mahkemesi, DTP hakkında kapatma davasını görüştüğü sırada teröristler 7 askeri şehit etmişti. Aktütün veya Dağlıca farklı mı? Cumhurbaşkanını halkın seçmesini öngören anayasa değişikliğinin oylandığı gün ülke şehit haberleri ile sarsılmıştı.
Görüldüğü gibi Türkiye’de ne zaman demokratik standartların yükseltilmesi ve Kürt sorununun çözümü istikametinde adımlar atılmaya, açılımlar gerçekleştirilmeye başlanmışsa, bu olumlu çabalar hep kanlı saldırılarla kesintiye uğratılmıştır. Silvan saldırısını da bu çerçevede değerlendirmek gerekir.
Söz konusu menfur saldırıda birçok karanlık nokta bulunmakta ve bunlar kafalarda soru işaretleri bırakmaktadır. Bu sorular cevapsız kaldığı sürece kuşku bulutu dağılmayacak ve kafaların içindeki soru işaretleri hep asılı kalacaktır: 1- Birlik yaya olarak gideceği yere kadar gittikten sonra araçla geri dönmesi daha emniyetli iken, bu yola niye başvurulmadı? 2-Terörist grup, birliği nasıl takip etti, yoksa dönüş yolu teröristler tarafından biliniyor muydu? 3-Biliniyor idiyse, içerden köstebek tarafından bilgi sızdırılmış olabilir mi? 4-Çatışmadan sonra bölgeye yardım ekipleri niye geç ulaştı? 5-İnsansız hava araçları saldırı sırasında ne yapıyordu, görüntüler tespit edilmedi mi, yoksa geçmişte bir komutanın dediği gibi, teröristler çoban mı zannedildi? 6-Çatışmadan sonra kalabalık terörist grubu iz bırakmadan nasıl ortadan kayboldu?7-Olayda komuta kademesinin ihmali ve güvenlik zafiyeti var mıdır, varsa gereği yapılacak mıdır?
Kurumların üzerine vazife olmayan işlere karışmaması ve kendi asli işlerine yoğunlaşmaları bakımından özellikle son sorunun cevabı çok önemlidir. Malum olduğu üzere, daha önce, benzer bir saldırı sonrasında, Hakkâri Tümen Komutanı Gürbüz Kaya umursamaz bir tavırla, “Heronların tespit ettiği otuz civarındaki kişiyi çoban zannettik” deyip, İnsan zekası ile alay edercesine, patavatsız bir yaklaşım sergileyebilmişti. Böyle saçma sapan bir savunma olabilir mi? Otuz kadar çobanın bir arada olmasının mantığı var mıdır, Allah aşkına? Çoban sanılan bu kişiler birbirini mi güdüyorlardı? Nasıl bir mantık anlamak mümkün değil. İşte bu tür patavatsızlıkların bir daha tekrarlanmaması, bu sorunun cevabı ile yakından ilişkilidir.
Ne yazık ki, bunu diyen insan herhangi bir takibata uğramadığı gibi, zamanın Genelkurmay Başkanı, teamülleri ayaklar altına alma pahasına, adı geçen generali YAŞ’ta terfi ettirmek için canhıraş bir çabanın içine girmiş, Allah’tan, hükümetin kararlı duruşu sayesinde bu iş akim kalmıştı. Zaten bu tür ihmallerin hesabı şimdiye kadar sorulmuş olsaydı, bugün bu olaylar yaşanmıyor olacaktı.
Yapılan her saldırı sonrasında, “Bu iş eğitimsiz askerle olmaz, bunun için profesyonel birliklere ihtiyaç var.” teranelerini sürekli işitmemize rağmen, ne hikmetse, bu güne kadar bu konuda bir türlü adım atılmadı. Şayet böyle bir ihtiyaç varsa ve başarının şartı da buna bağlıysa bu konuda niye adım atılmıyor? Acaba bunu engelleyen malum güçler mi var? Bu konunun açık yüreklilikle tartışılması ve cevabının bulunması, terörle mücadelede başarı için hayati derecede önemi haizdir.
Bu tür acıların bir daha yaşanmaması, siyasi iradenin kararlı bir duruş sergileyerek sorumlularından hesap sormasına bağlıdır. Aksi halde anaların gözyaşı dinmeyecek ve yüreklere kor düşmeye devam edecektir.
YÜREKLERE KOR DÜŞTÜ
