Bilindiği gibi seçimlerden önce bütün partiler ağız birliği etmişçesine demokratik ve sivil yeni bir anayasa için açık açık vaatte bulunmuş, seçmenle söz kesmişlerdi. Bu konuya tüm partiler angaje olmuş, seçim sürecinde adeta kendilerini taahhüt altına sokmuşlardı.
Seçim sürecinde ve sonrasında anayasa değişikliği konusunda en kararlı partinin AK Parti olduğu gözlerden kaçmamaktadır. Bu parti, bu projesini hayata geçirebilmenin ilk şartı olan gerekli milletvekili sayısına ulaşmak için halktan destek talebinden bulunmuş; seçmen, bu talebe kulak vererek, adı geçen partiye % 50 oranında büyük bir oy desteği vermiştir. Buna rağmen, YSK’nın yapmış olduğu adrese dayalı nüfus tespitine göre illerin milletvekili sayılarının yeniden düzenlenmesi uygulamasının sonucu olarak, oy oranı arttığı halde, milletvekili sayısı düşen AK Parti’nin vekil sayısı anayasayı doğrudan veya referandum yoluyla değiştirme sayısının altında kalmasıyla, bu önemli proje derin bir yara almış oldu.
Her ne kadar, bu konuda diğer muhalefet partilerinin de verilmiş sözleri olduğundan hareketle bu işin sonuçlandırılmasının mümkün olabileceği düşünülse de, adı geçen partilerin durdukları yer ve seçim kampanyasında keskin bir dil kullanarak ayrıştırma siyaseti gütmelerinin sonucu olarak AK Parti ile taban tabana zıt kutuplarda yer almaları durumu göz önünde bulundurulunca işin sanıldığı kadar kolay olmadığı kendiliğinden ortaya çıkmaktadır.
Muhalefet partilerinin tutarsız davranışları ve zikzaklı bir seyir izlemelerine bakınca,kampanya sırasında anayasa konusunda samimi olmadıkları ve verdikleri sözlerin seçmene şirin görünme ve oy devşirmeye matuf hamleler olduğu söylenebilir. Öyle olmasaydı, adı geçen bu partiler, Ergenekon Terör Örgütü davasından yargılanan sanıkları aday göstermez ve bunların milletvekilleri olmalarının önünü açmazlardı.
Halkımızın özlemini çektiği sivil anayasanın temel esprisi vesayet siteminin tasfiye edilmesi ve devletin, derin yapılanmalardan temizlenmesidir. Halkın gerçek gündemi devletin derinlerine çöreklenmiş olan bu yasa dışı yapıların temizlenmesi iken, milletle ters istikamete sapıp, kader birliği etmişçesine, bu derin mihrakların muhafazası için canhıraş bir çaba içine giren ve her platformda bunları savunmayı görev bilen CHP ve MHP’nin, bu hareketleriyle ne yapmaya çalıştıkları hususu, sorgulanmayı fazlası ile hak etmektedir. Zaten bu partiler, şimdiye kadarki söylem ve eylemleri ile kafalarda birçok soru işareti bırakmış bulunuyorlar.
Sırtını milletten ziyade bürokratik oligarşiye dayayan, ETÖ’nün avukatlığına soyunan, bu dava kapsamında yargılanan sanıkları milletvekilliğine aday gösterip seçtiren,kısacası derin yapılara diyet borcu olan ve bunlarla ahbap çavuş ilişkisini sürdüren partilerin bu derin yapıları tasfiye etmeyi amaçlayan sivil anayasanın yapımına olumlu katkı vermeleri herhalde beklenemez. Bu, abesle iştigaldir.
Söz konusu partilerin, seçim kampanyasında anayasa değişikliği konusunda verdikleri sözlerin, seçimin sonuçlanması ile artık geride kaldığını ve bunların derin dondurucuda beklemeye alındığını söylemek yanlış bir değerlendirme olmasa gerek.
Yine, Kürt sorunundan beslenen BDP’nin, bu sorunun çözümüne yardım edecek bir anayasanın yapılmasına katkıda bulunmasını beklemek aşırı derecede iyimser bir yaklaşım olur. Bölgede söz konusu sorunun tamamen bittiği ve herkesin gerçek gündeme kilitlendiği bir ortamda, adı geçen bu parti, üzerinde nemalandığı zemini kaybetmekle karşı karşıya kalacağı için, böyle bir sonucu kesinlikle arzulamayacaktır.
Anılan bu partilerin anayasa değişikliğine kaktı vermeleri şöyle dursun tam tersine, süreci baltalamak ve akamete uğratmak için mümkün olan her yola başvuracaklarını tahmin etmek zor değildir. Bunu öngörmek için kâhin olmaya da gerek yok. Çünkü görünen köy kılavuz istemez. Her şey milletin gözü önünde açık bir şekilde cereyan etmektedir.
Bütün zorluklarına, tüm engellemelere, muhalefet partilerinin samimiyetsiz tutum almalarına rağmen AK Parti bu konuda her imkânı sonuna kadar zorlamalıdır. Aksi halde kendini millete anlatmakta zorlanacak ve sorumluluktan kurtulamayacaktır. Çünkü AK Parti’ye verilen %50 oranındaki oy desteğinin temelinde halkın anayasa değişikliği konusundaki beklentisinin büyük etkisi vardır. Halk, bu partinin anayasayı değiştireceğine inandığı için bu krediyi sonuna kadar açmış ve üçüncü döneminde ezici bir üstünlükle iktidarına vize vermiştir. Bu gerçek asla göz ardı edilmemelidir.
Sivil anayasa sürecinin önünde bir çok handikap bulunup, bu iş sanıldığı kadar kolay değildir. Muhalefet partilerinin kurumsal olarak sivil bir anayasaya geçit vermeleri imkânsız derecesinde zordur. Bu konuda tek çıkış yolu, vicdanının sesine kulak verecek ve partileri ile ters düşmeyi göze alabilecek kahraman milletvekillerinin ortaya çıkmaları ve sürece ağırlık koymaları ile bulunabilecektir. Kolay olmamakla birlikte böyle bir çıkış yolu her zaman vardır ve bu ihtimal kesinlikle yabana atılmamalıdır.
Görüldüğü gibi anayasa değişikliğine giden yol dikenlerle dolu olup, süreç içinde çeşitli engellerle karşılaşmak kaçınılmazdır. Bu nedenle, halkın özlemini çektiği sivil anayasanın yapılması bir başka bahara kalacak gibi görünüyor. Böyle bir baharın ne zaman geleceği veya gelip gelmeyeceği ise meçhuldür. Şahsen bu konuda ben fazla iyimser değilim. İnşallah, yanılan ben olurum ve Türkiye, yıllardır özlemini çektiği sivil, özgürlükçü, demokratik yeni anayasasına kavuşur da halk rahat bir nefes alır!
SİVİL ANAYASA BİR BAŞKA BAHARA!
